Een flink aantal jaren geleden maakte John Carpenter met Assault on Precinct 13 een onvervalste cult-klassieker. Zoals het wel vaker met dergelijke films gaat wil men dan een flink aantal jaren later een opgepoetste remake maken, iets dat niet altijd even goed valt bij de cult-fanbase. De recente remakes van Texas Chainsaw Massacre en Dawn of the Dead gaf de studio kennelijk hoop genoeg om dit project het groene licht te geven.
Corrupte agenten.
Jake (Hawke) was vroeger een undercoveragent, maar zag bij een mislukte actie zijn team één voor één sterven. Nu is hij een kantooragentje in een afgelegen bureau dat op nieuwjaarsdag gesloopt zal worden. De laatste nacht brengt hij met twee collega’s feestelijk door, tot er een gevangenentransport stopt voor de deur. Door een flinke sneeuwstorm kan men niet verder, en de gevangenen zullen de nacht moeten doorbrengen in het afgelegen oude bureau. Één van die gevangenen is Bishop, een misdadiger die net even te veel informatie heeft over enkele corrupte agenten. Diezelfde agenten omsingelen dezelfde avond nog het politiebureau. Hun doel is duidelijk: Bishop vermoorden, en geen lastige getuigen achterlaten… Onderbemand neemt Jake een wanhopige beslissing; om een kans te maken bewapent hij niet alleen zijn collega’s, maar ook de gevangenen.
Brave criminelen
AOP13 valt direct op door een grillige camerawerk en de donkere, grauwe beelden. Je zou bijna denken dat je hier met een echte spannende thriller te maken gaat krijgen. Helaas, al snel blijkt AOP13 niet veel meer dan een slasher met als moordende psychopaat een stel maffe agenten. De beslissing om de criminelen te bewapenen wordt gelijk een stuk minder interessant omdat deze boefjes op Bishop na in Nederland allemaal hooguit een kleine taakstraf zouden krijgen. Een dope-head, een mannetje dat nephorloges verpatst en een autodiefje, echt schikbarend is het allemaal niet. De momenten dat het tot een botsing tussen de ‘goede’ agenten en de diefjes komt zijn daardoor niet spannend genoeg. Liefhebbers van enkele brute moordscènes komen echter wel aan hun trekken. Enkele karakters gaan vrij hard dood. De regie brengt verder zeker een keer of drie doodgeschoten karakters in beeld met een bloederig gaatje in hun hoofd. De eerste keer een duidelijk beeld, maar bij de derde keer een beetje overbodig.
Bijrollen
De echte killers lopen buiten rond. De ‘foute’ agenten zijn stuk voor stuk koelbloedige moordenaars, en dus doet het je weinig als er een dozijn van neergeknald worden. De potentiële dramatiek van agenten die op agenten schieten wordt helaas nergens uitgebuit. Ook de karakters zijn allemaal te vlak voor woorden. Jake is de stereotype agent met problemen uit het verleden die hij gedurende de film moet confronteren. Byrne, doorgaans een voortreffelijk acteur, speelt een zeer stereotype slechterik. Het is niet zijn schuld, het script geeft gewoon geen ruimte om de rol een beetje diepgang mee te geven. Fishburne is redelijk op dreef als Bishop, een grimmige rol die veel doet denken aan zijn rol in The Matrix.
Conclusie
Hoewel remakes van cultfavorieten nooit dezelfde status als hun voorgangers zullen verdienen is dat bij AOP13 wel heel erg duidelijk. Waar Texas Chainsaw Massacre en Dawn of the Dead nog vermakelijke hedendaagse films waren is AOP13 een beetje teveel stereotype en middelmaat. En dat is jammer, want het verhaal had in potentie een enorme psychologische lading kunnen hebben. Dat is nu helaas niet het geval, en dat maakt deze productie in mijn ogen een beetje overbodig. Kijk gewoon de klassieker, daar zit alles al in.
Be the first to comment