In de jaren ’50 waren monsterfilms enorm populair. Attack of the 50ft Woman was echter niet zo’n grote hit. Sterker nog, de film was ontzettend slecht, maar (elk nadeel, heb z’n voordeel) dit zorgde er wel weer voor dat de film uitgroeide tot een echte cult klassieker. Regisseur Christopher Guest vond de film geweldig en besloot in de jaren ’90 een remake te maken van deze klassieke monsterhit.
Groeispurt
Nancy (Hannah) is de dochter van een rijke zakenman. Haar vader is niet de meest vriendelijke man, maar valt in het niet bij haar echtgenoot. Harry (Baldwin) is een eerste klas klootzak die Nancy als oud vuil behandelt. Hij beledigt haar, kleineert haar en is eigenlijk alleen maar uit op de centen van haar vader. Bovendien gaat Harry ook nog eens vreemd bij het leven. Als Nancy hem voor de zoveelste keer in een motel betrapt, knapt er iets en trekt ze woedend de woestijn in. Ver komt ze niet, want al snel wordt ze van de weg geduwd door niets minder dan een vliegende schotel. De schotel schiet een laser op haar af, maar Nancy lijkt ongedeerd te blijven. Snel gaat ze terug naar het motel, waar niemand haar verhaal gelooft. Dit verandert echter als Nancy met haar man op onderzoek uitgaat en de schotel nogmaals tegenkomt. Deze keer wordt Nancy met een laser in de schotel opgezogen en gebeurt er wel degelijk iets met haar: Ieder keer als ze kwaad wordt, groeit ze. Niet een paar centimeter, maar een paar meter. Nancy is uit op wraak!
Waar is de actie?
Dat klinkt als een draak van een verhaal, hoor ik je denken. Klopt! En dat leek me nou ook zo fantastisch aan Attack of the 50ft Woman. Wat is er nou mooier dan een 15 meter lange vrouw die al moordend en slopend door een stad trekt? Helaas moet ik je wat dat betreft teleur stellen. In deze remake van de jaren ’50 hit ligt de nadruk vooral op het feministische aspect dat in de film aan bod komt. Alle vrouwen in de film worden op de één of andere manier onderdrukt door een man. Aan het einde van de film slaat dit echter om en overwinnen de vrouwen hun mannelijke onderdrukker. Prima dat dit onderwerp in een film behandeld wordt, maar het is wel erg jammer dat dit ten koste van alle actie gaat. Er wordt niet gemoord en nauwelijks gesloopt. Daar had ik mij nou net zo op verheugd. Wat dat betreft is Attack of the 50ft Woman dus een beetje een tegenvaller.
De jaren ’50
Wel mooi zijn de special effects en de manier waarop deze in de film zijn verwerkt. Christopher Guest wist hier namelijk Gene Warren (de man achter de effecten in de eerste twee Terminator films) voor te strikken. Samen hebben de beide heren hard hun best gedaan om de trucage en filmtechnieken van de jaren ’50 na te bootsen en dat is ze goed gelukt. Het lijkt alsof je naar een authentieke film zit te kijken, maar alles is natuurlijk een stuk mooier. Ook het acteerwerk van Hannah en Baldwin past goed binnen het genre. Het is allemaal net even iets overdreven en daardoor niet echt serieus te nemen. Je leeft wel mee met de karakters, maar er blijft een gezonde afstand bestaan die ervoor zorgt dat je af en toe om het bizarre verhaal moet lachen. Echt hilarisch wordt het nooit, maar een glimlach tovert deze film toch regelmatig op je gezicht.
Conclusie
Na het zien van Attack of the 50ft Woman was ik in eerste instantie teleurgesteld. Ik had me verheugd op een over the top actiefilm met genoeg bloed en slechte dialogen om een avondje lachend op de bank te zitten. Helaas! De nadruk ligt in deze film voornamelijk op de onderdrukking van de vrouw door de man. Het acteerwerk en de special effects zorgen er weliswaar voor dat er af en toe een glimlach op je gezicht verschijnt, maar deze versie van Attack of the 50ft Woman maakte mij toch vooral nieuwsgierig naar het origineel. Zou de jaren ’50 versie wel echt heel slecht en goor zijn? Ik hoop het binnenkort uit te vinden.
Be the first to comment