
Lang werd uitgekeken naar Back to Gaya , de eerste grote Europese animatiefilm, gemaakt door vier Europese productiemaatschappijen. Zou deze een serieuze concurrent zijn voor de films van Hollywood’s animatiegiganten Disney en Pixar? Zou de film een duidelijke originaliteit vertonen of juist een imitatie van Hollywood worden?
Bekend in de oren
Het verhaal van Back to Gaya is een animatieverhaal wat op de één of andere manier ontzettend bekend in de oren klinkt. Een aantal tekenfilmfiguren (macho, nerd, prinses en drie stuks gespuis) wordt per ongeluk door een slechte professor in de mensenwereld gebracht. Samen proberen ze de professor te weerhouden van zijn slechte plannen en een weg te vinden om terug te keren naar hun fictionele wereld, Gaya.
In het Hollywoodstraatje
De schrijvers van Back to Gaya schreven ook scenario’s voor Pixar ( A Bug’s Life ) en Disney ( Hercules ) en dat is te merken. Het verhaal past in het Hollywoodstraatje, maar het mist op de één of andere manier de souplesse en loopt niet zo vloeiend als menig andere animatie. De eerste twintig minuten van de film zijn overweldigend mooi, origineel, meeslepend en veelbelovend maar daarna krijgt de film een wat zoutloze en besluitloze bijsmaak.
Geen eigen stijl
Eén van de redenen waarom de film het niveau van, bijvoorbeeld, Shrek niet haalt, is dat het enkel kopieert in plaats van fijngeplaatst weet te parodiëren. Er wordt van alles aan thematiek en sfeerschepping ‘onopvallend’ gejat, van The Lord of the Rings tot The Matrix en van Star Wars tot aan Toy Story . Ja, eigenlijk alle Disney / Pixar-films lijken als grote voorbeeld voor Back to Gaya te dienen. Hierdoor mist het, ondanks de visuele originaliteit, een eigen weg, een eigen stijl.
Allesbedreigende actie
Een andere misser is dat de slechterik net een keer of 3 te vaak terug komt uit een verslagen positie en weer een allesbedreigende actie onderneemt waaraan onze helden haast onmogelijk kunnen ontsnappen (wat uiteraard keer op keer op net op het nippertje wel lukt). Een goede film weet tot één climax te komen en het daarbij gewoon te laten.
Conclusie
Na het zien van Back to Gaya is mijn mening dan ook tweeledig. Back to Gaya mist gewoon de originaliteit, de eigenheid die animaties als Les Triplettes de Belleville en Spirited Away juist wel tot een succesvol alternatief voor de Hollywoodanimaties maakten. Voor een eerste serieuze Europese poging om Hollywood te beconcurreren is het echter niet slecht gedaan en het is voor de Europese productiemaatschappijen een veelbelovende (kleine) stap om in de toekomst definitief naam te vestigen. Even afwachten dus welke kant het op gaat…
Be the first to comment