Je hebt van die films die je of prachtig vindt, of helemaal niets. Sommige films met Kevin Costner vallen in één van beide categorieën. Waterworld en The Postman zijn goede voorbeelden. De één vindt deze beide apocalyptische en epische stukken fantastisch, een ander lust er geen brood van. Ondanks de grote Oscaroogst wordt ook Dances With Wolves niet door iedereen gewaardeerd. Een lange, saaie film, zo hoor ik wel eens. Anderen (waaronder ik) kunnen wel drie uur lang genieten van zo’n film en kunnen deze keer op keer bekijken.
Mooie landschappen
In Dances With Wolves speelt Kevin Costner een Amerikaanse soldaat, Luitenant John Dunbar, die een commandopost van het leger beheert ten tijde van de burgeroorlog en de verovering van het door indianen bewoonde westen. Op de post zijn geen andere soldaten en de aflossing laat lang op zich wachten. De juiste ingrediënten voor een sfeervol portret met weidse beelden van prachtige prairie-landschappen en sfeervolle muziek (van misschien wel de beroemdste filmmuziekcomponist allertijden, John Barry).
Terechte winnaar
Toen dit regiedebuut van Costner in 1990 uitkwam, maakte hij enorm veel indruk. Bij de daaropvolgende Oscaruitreiking werd Dances With Wolves beloond met zeven Oscars, waaronder beste film, beste regie en beste soundtrack. En terecht, het is een prachtige film. Visueel prachtig, goed acteerwerk (naast Costner staat met name Mary McDonnell erg goed te acteren) en een etnisch verantwoorde boodschap.
Nieuwe vriendschap
Nadat je je een uur hebt kunnen vergapen aan de mooie sfeervolle beelden, komt deze boodschap naar voren. Wanneer Dunbar ook uitgenoten is, voelt hij zich toch wat eenzaam en zoekt hij contact met een nabij bivakkerende Sioux-stam. Uiteraard staan de eerste contacten in het teken van wantrouwen en miscommunicatie maar na verloop van tijd ontstaat er een hechte band tussen Dunbar en de Sioux. Juist de samenwerking zorgt voor een wederzijds gewin. Dunbar helpt de Sioux met de, overigens bijzonder mooi gefilmde, bizonjacht en bij strijd tegen een andere, wrede indianenstam terwijl de Sioux Dunbar aangenaam gezelschap en ware liefde geven.
Vooral economische verschillen
Dances With Wolves maakt op een grappige manier duidelijk dat de verschillen tussen de indianen en de blanken van economische en niet zozeer van culturele aard waren. Beide volken praten beurtelings vol achting en minachting over elkaar en er zijn veel misverstanden, wat voor komische momenten zorgt. Uiteraard komen ook de wreedheden die ze elkaar aandeden aan bod. Geen van beide culturen wordt als foutloos weergegeven (al gaat de sympathie wel duidelijk naar de Sioux uit) en zo worden de overeenkomsten benadrukt en de verschillen gebagatelliseerd.
Conclusie
Deze film heeft alles in zich wat een goede film voor mij moet hebben: goed acteerwerk, visuele pracht, weidse beelden, sfeervolle muziek en daarnaast een boodschap waar je over na kan denken. En uiteraard een groot aantal minuten zodat je lang van dit alles kan genieten. Door de jaren heen is men om de één of andere reden wat minzaam over deze film gaan doen, waarschijnlijk vanwege het feit dat Costner’s carrière later een flinke tuimeling zou maken. Volkomen onterecht. Als je deze film nog nooit hebt gezien, ga dat dan nu snel doen.
Be the first to comment