Bang-Rajan

Om te beginnen: Dit is geen standaard Hollywoodproductie. Bang-Rajan is een Thaise film die volgens eigen zeggen (lees: de hoes) Amerikaanse spektakelfilms als Gladiator, Braveheart en King Arthur overtreft. Nu zijn de Thai over het algemeen een zeer bescheiden volkje, maar hebben nu wel lef door dit te zeggen. Of ze gelijk hebben? Lees verder voor het antwoord.

Bang-Rajan
Bang-Rajan is een klein boerendorp ergens in het midden van het koninkrijk Siam. We leven ergens rond 1750 en het koninkrijk Siam heeft een groot probleem. Vanuit het westen komt het Birmese leger met zo’n kleine tweehonderdduizend man op de hoofdstad Ayuttaya af. Het Birmese leger is opgesplitst in twee divisies. De eerste gaat via het westen naar de Siamese hoofdstad en de tweede vanuit het noorden. Helaas voor die tweede divisie komen ze daarbij langs het dorpje Bang-Rajan waar een flink aantal mensen wonen die zich liever niet overheerst zien door de Birmezen. Vergelijk het een beetje met de Asterix en Obelix achtige setting, een klein dorp tegen een grot leger.

Helden
De inwoners van het dorp zijn een mengeling van boeren, krijgers en mensen die op de vlucht zijn voor het Birmese leger. Keer op keer weten deze strijdlustige personen de opmars van het leger tot stilstand te brengen. En keer op keer moeten de Birmezen grote verliezen incasseren. Natuurlijk kan het niet lang duren voordat alles op alles wordt gezet door de Birmese generaals om de opstand in het dorp te breken. De inwoners maken zich dan ook op voor de alles beslissende veldslag. De vraag is of het een eerlijke strijd wordt en of de dappere inwoners een kans maken tegen een leger van honderdduizend soldaten.

Beter?
Laat ik maar gelijk beginnen met te zeggen dat de Thai toch iets beter bescheiden hadden kunnen blijven. Bang-Rajan is dan misschien wel een goede film, maar zeker niet beter dan Gladiator of Braveheart. Het grootste voordeel en tevens nadeel is het feit dat het een Thaise film is. Het voordeel is dat het hierdoor een verrassende, verfrissende en cultureel verantwoorde film is geworden. Het nadeel is dat het in het Thai gesproken en in het Engels nagesingroniseerd niet echt lekker kijkt. Daar komt bij dat het camerawerk niet veel beter is dan van de afvallers van de filmacademie. Kortom, er had wel het één en ander beter gekund.

Thais
Een ander bijkomend nadeel van de culturele verschillen is dat het geheel een beetje onoverzichtelijk is geworden. Natuurlijk zijn de grote lijnen makkelijk te volgen,maar toch gaat het verhaal soms wel erg snel, is het soms wel erg voorspelbaar en soms ook totaal niet te volgen. De slag om Bang-Ajan is een geschiedkundig feit en heeft kennelijk een grote betekenis in de Siamese (Thaise) geschiedenis, maar voor de westerse kijker zal dit allemaal zorg zijn, die wil gewoon actie. Dat krijgt die ook, maar aan het begin van de film zie je geen afgehakt ledemaat te veel (zeg maar gerust geen) en aan het eind van de film vliegen ze je om de oren. Niet echt uitgebalanceerd dus.

Conclusie
Bang-Rajan is zeker wel een film die de moeite van het kijken waard is, maar is zeker niet beter dan films als Gladiator en Braveheart. Het verhaal is geschiedkundig verantwoord en daardoor een beetje voorspelbaar. Door de culturele verschillen is het soms een beetje rommelig en onoverzichtelijk maar zeker niet onmogelijk om te volgen. Helaas is de film niet lekker in balans en zijn er iets te veel spijtige cameravoeringen waardoor het een beetje amateuristisch overkomt. Maar goed, het was een aangename afwisseling tussen de duizend-in-een-dozijn Hollywood films.