Designated Survivor Seizoen 1

Ooit was ik enorm fan van de serie West Wing. De politieke handel en wandel van fictieve president Jed Bartlet en zijn stafleden gaf me een leuk kijkje in de keuken van het witte huis. Designated Survivor heeft op dat gebied wat raakvlakken, maar gooit de hoofdrolspeler van 24, Kiefer Sutherland en de bijbehorende actie-thriller elementen in de mix.

Naar het centrum van de macht
Tijdens de Amerikaanse state of the union is de complete regering en het huis van afgevaardigden bijeen. Op één iemand na. Het is traditie dat één lid van het kabinet elders verblijft mocht er een aanslag plaatsvinden. Zo zal het land altijd een mogelijke leider hebben. Het is een weinig glamoureus taakje, en dit jaar valt Tom Kirkman de eer te beurt. Hij is een onbekende politicus die bij de volgende verkiezingen zijn positie dreigt te verliezen omdat de zittende president veranderingen wil aanbrengen. Maar dan vaagt een bom het Capitool weg en is Amerika een groot deel van de regering kwijt. Ineens is Tom Kirkman de nieuwe president van de verenigde staten en moet hij diverse crisissen het hoofd bieden.

What if
Dit is heerlijke “what if” televisie. Het plot lijkt vergezocht, maar stel dat het een gevaarlijke gek echt zou lukken? De eerste afleveringen van de serie dealen met machtsvacuüm dat ontstaat, en Kirkman krijgt te maken met diverse partijen die allemaal de macht naar zich toe willen trekken. En daar zit ook gelijk mijn eerste kritiekpunt op de serie: een dergelijk schokkende aanslag wordt nog relatief goed opgenomen door de betrokkenen. Leden van de pers lachen om de nieuwe perswoordvoerder (de vorige is omgekomen), leden van de staf kibbelen en flirten afwisselend terwijl ze strijden om de positie van Chief of Staff en Kirkman heeft de eerste twee dagen na de aanslag nog redelijk wat tijd voor overpeinzingen en contemplatie. Natuurlijk zijn er de gepijnigde blikken, huilende mensen en heroïsch bedoelde speeches, maar veel mensen pikken hun leven een dag na de aanslag relatief eenvoudig op.

Goedkope set
Een ander puntje is dat de serie er een beetje goedkoop uitziet. Met name de set van een verwoest Capitool lijkt snel met wat karton en latjes in elkaar geknutseld. Gelukkig steekt de serie wel geld in een veel belangrijker punt: de cast. Kiefer Sutherland is innemend en goed op dreef als “leider tegen wil en dank”. Van ietwat naieve politicus zien we hem “on the job” groeien in zijn rol. Natascha McElhone speelt zijn vrouw die het gezin bijeen probeert te houden maar de president ook van dringend rechtsadvies voorziet. Kal Penn (Harold and Kumar) heeft een aardige rol als speechschrijver en woordvoerder, en alle verdere rollen zijn overtuigend ingevuld.

Conclusie
Designated Survivor heeft een paar aardige geo-politieke crisissituaties die Kirkman vaak in een lastig pakket brengen. Het is interessant om je voor te stellen hoe de wereld zou reageren op een aanslag van deze orde. De serie gaat daar niet heel ver in, de plotontwikkelingen moeten voor de kijker overzichtelijk blijven. Ik kan me voorstellen dat de heisa in het witte huis, Amerika en de wereld vele malen groter zal zijn dan deze serie laat zien. Wat blijft is politiek escapisme van de eerste orde. En na alle nare mensen in House of Cards is het ook wel eens leuk om sympathieke mensen in het witte huis te zien. Een vermakelijk tussendoortje.