Soof 2

Nederland is de laatste jaren echt vetgemest op het gebied van romantische komedies. Meestal waren dat zwakke pogingen om het succes van Love Actually te kopiëren. Een uitzondering was de film Soof, een prima film die haar inspiratie uit de columns van Sylvia Witteman haalde. En zoals dat bij succesvolle films gaat volgt een jaar of wat later het onvermijdelijke vervolg. Kennelijk zonder Sylvia Witteman, zij ontbreekt in de credits.

De koek is op
Wie dacht dat het na de eerste film “En ze leefden nog lang en gelukkig” was komt er bedrogen uit. Soof (Lies Visschedijk) en Kasper (Fedja van Huêt) gaan scheiden. De koek is op. Kasper stort zich op het hipsterleven en een jongere vriendin. Soof stort zich vooral op een ontkenningsfase. Haar kinderen vervreemden zich van haar, en met haar restaurant loopt het ook niet goed. Haar moeder en haar collega Najat grijpen in. Soof moet volgens hen orde scheppen in de chaos van haar leven. Al snel loopt er een leuke nieuwe kok in het restaurant rond die Soof’s aandacht heeft.

Echtscheidingsfilm
De formule van de vorige film doet men nog eens over. Toch staat er deze film minder op  het spel. Het huwelijk van Soof en Kasper is echt voorbij. Waar je in de eerste film nog genoeg ruimte zag voor “Kiss and make up” moet de kijker zich nu concentreren op wie de nieuwe vent in Soof’s leven gaat worden. Althans, dat doen trailer en poster de onschuldige kijker vermoeden. Dat valt eigenlijk wat tegen. Daan Schuurmans en Dan Karaty hebben zeer kleine rolletjes. De rol van Achmed Akkabi is iets groter. Maar het rommelige script maakt de kijker op lompe wijze snel duidelijk dat hij geen geschikte match voor Soof is.

Flauw en belegen
Eigenlijk gaat de film vooral over het omgaan met een echtscheiding. Dat is an sich een gedurfde keuze waar men qua marketing kennelijk weinig vertrouwen in had. De uitwerking laat ook wat te wensen over. Veel scenes lijken vooral in het script te zitten als leuke sketch en niet als functioneel onderdeel van het verhaal. Meerdere malen vroeg ik mezelf af wat de logica achter bepaalde momenten was. Of waarom ogenschijnlijk nutteloze karakters überhaupt een plek in het verhaal kregen. De grappen over hipsters en de datingscene zijn flauw en belegen, en het script vooral voorspelbaar. Kortom, hier is iets redelijk misgegaan.

Conclusie
Soof 2 spoelt het feelgood einde van deel 1 in de eerste drie minuten al door de wc. Dat levert twee problemen op. Fans zullen nu minder van deel 1 genieten, wetende dat het einde de volgende film verpest gaat worden. Het andere probleem is dat de fans hiervoor weinig terugkrijgen. De gedachte dat een klassiek romcom einde niet per sé “lang en gelukkig” hoeft te betekenen is dapper. Helaas zijn script en regie te slordig om dit gegeven goed uit te werken. Hier en daar heeft de film echt wel een aardig momentje, en ergens in dit script zit een leuke film verstopt. Een gemiste kans, zeker met het oog op de TV-serie die men hieruit wil persen.