Feestje!

Na het misbaksel dat zich Ik Ook Van Jou noemt, zijn Antonie Kamerling , Beau van Erven Dorens en Ruud van Hemert samen terug om, met een betere samenwerking, het opnieuw te proberen. Feestje belooft een leuke familiefilm te worden. Een film waarvan je in een vrolijke bui de bioscoop verlaat.

Met de deur in huis
Dat deed ik dus niet. Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen: ik vond Feestje! een slappe, uitgekauwde, soms flauwe maar vooral met clichés gevulde film. Het verhaal gaat over de studenten Thijs (Kamerling) en Ben (Van Erven Dorens). Ze zijn al hun hele leven lang vrienden en leven volgens zelfgemaakte regels. Deze regels bepalen hun studentikoosheid en hun levensstijl. Zo moeten de jongens, als ze een ‘wijf’ aan de haak geslagen hebben, voor zeven uur ‘s ochtends de deur uit zijn en is het krijgen van een vriendin uit den boze.

Hemelse vriendschap
De eerste twee minuten van de film beginnen dan met het schetsen van de vriendschap (met behulp van een enkel gephotoshopte plaatje van beide hoofdrolspelers op jongere leeftijd). Maar na deze twee schamele minuutjes, waarbij de kijker nog maar amper kan wennen aan het feit dat beide dertigers studenten spelen, begint de ruzie tussen Thijs en Ben. De twee vrienden krijgen ruzie omdat Ben een vriendin heeft gevonden en besluit te gaan trouwen. Natuurlijk wordt Thijs hier boos om (het is immers tegen de regels) en de kijker wordt gelijk in de ruzie gegooid met amper een introductie van de sterke vriendschap. Ruud van Hemert had beter eerst even een basis kunnen leggen voordat hij deze hemelse vriendschap ging verbreken.

Problemen
De kijker komt dus redelijk gedesillusioneerd in de film terecht en het verhaal krijgt het niet voor elkaar om dat verlies te compenseren. Het verhaal zit slordig in elkaar (compleet met een afgrijselijk flauw sub-plot over een opvangtehuis dat in financiële problemen is) en de karakters lijken zonder enige motivatie bepaalde acties te ondergaan. Zo besluit Thijs de bruiloft van Ben te organiseren omdat hij zo, met krediet op zijn bankrekening, geld bij de bank kan lenen om een café te beginnen. Dit leidt tot problemen in de familie en ruzies ontstaan zonder enige echt grote reden (Thijs doet immers wel zijn best om met de bruiloft te helpen!).

Jammer
Zo is het hele verhaal onsamenhangend en wordt het steeds moeilijker om de film leuk te vinden. Gelukkig bevat Feestje! wel een paar leuke momenten. Een scène op Schiphol waarbij Thijs zijn vriendin Susan (Daphne Bunskoek, die ik wil complimenteren met haar uitstekende acteerprestaties) wilt bereiken is vooral erg grappig gebracht. Maar helaas zijn deze korte hoogtepunten niet goed genoeg om de film van zijn ondergang te redden. Het karakter van Chantal Janzen is vreselijk onderbouwd, ze komt amper in beeld en bevat totaal geen persoonlijkheid. Dit ligt overigens niet aan haar acteerprestaties maar de introductie die scriptschrijver Mischa Alexander heeft nagelaten te schrijven. Heel erg jammer.

Conclusie
Is de film dan echt zo slecht? In mijn ogen wel. De film slaat de plank veel te vaak mis en Van Hemert weet niet altijd een bepaalde sfeer op de goede manier over te brengen. De acteerprestaties zijn matig, de karakterbouw zeer slecht en de cameravoering niet speciaal. Feestje! is typisch een vrouwenfilm die vrouwelijke feel-good liefhebbers vast zal amuseren, ondanks dat het vol zit met uitgekauwde clichés. Ik stond te kijken van het feit dat zoveel vrouwelijke kijkers tijdens de première de film echt leuk vonden. Ik raad de mannen dan ook erg af om de film te bekijken. En heeft je vrouw of vriendin over een paar maanden dan ook met goede bedoelingen de film gehuurd, stuur haar dan naar boven en zet dan zelf je inmiddels kapotgedraaide Die Hard videoband aan. Zelfs dan kan je nog meer verrassingen verwachten dan wanneer je Feestje! voor de eerste keer kijkt.