Wat krijg je als je via Fanfiction Twilight volpompt met een flinke dosis erotiek en stereotype BDSM? Dan krijg je Fifty Shades of Grey, een romannetje dat veel vrouwen een tijdje in zijn greep had. De recensies over het boekje waren vernietigend, maar de inkomsten gigantisch. Het is dan ook niet meer dan logisch dat dit succes moet worden uitgemolken met meer boekjes en natuurlijk een speelfilm.
Mister Grey will see you now
Omdat haar kamergenote ziek is ziet Anastasia Steele (Dakota Johnson) zich gedwongen de 27-jarige zakenman en multimiljonair Christian Grey (Jamie Dornan) te interviewen voor het universiteitsblad. Vanaf de eerste ontmoeting is er van beide kanten duidelijke aantrekkingskracht. Grey verbergt echter een geheim: hij is enorm into bondage en probeert Anastasia te verleiden om hierin mee te gaan. Vol verlangen besluit de naïeve Anastasia voorzichtig de seksuele wereld van Grey te verkennen.
Chemistry
Er was op voorhand al veel aandacht voor deze film. Wie zou de excentrieke miljonair Grey gaan spelen? En zal hij wel voldoende chemistry hebben met zijn tegenspeelster? Die chemistry is erg belangrijk, want verder dan een seksueel liefdesverhaaltje tussen twee mensen valt er eigenlijk niet veel te beleven. En tsja, om maar met de deur in huis te vallen: het is allemaal net zo opwindend als wachten op de bus terwijl het vriest. Twee mensen die duidelijk seksueel niet compatibel zijn hebben ruim twee uur nodig om daar achter te komen, en wij mogen meegenieten.
Mooie beelden
Is er niets goed aan deze film? Op zich ziet de film er erg mooi uit. Regisseuse Sam Taylor-Johnson weet hoe ze mooie plaatjes moet schieten. Maar als je haar vraagt mijn tamme ratje te filmen maakt ze ook vast mooie beelden. Het grootste probleem van de film is het gebrek aan inhoud. Er is misschien voor 20 minuten aan verhaal en ontwikkelingen. Belangrijke bijrollen zijn er niet of nauwelijks. De seksscènes, waar het de meeste toeschouwers toch om te doen is, missen elke vorm van intense spanning en erotiek. En de BDSM scenes zijn vooral een klein teasertje van wat had kunnen zijn.
Conclusie
Ik wil niemand die heeft genoten van de Fifty Shades boekjes veroordelen. Iedereen heeft zijn guilty pleasures. Maar mijn taak is dit product als film te beoordelen. Fifty Shades mist alles wat een film nodig heeft: een plot, spannende karakters, gemotiveerde acteurs en een doel om te blijven kijken. Als ik over een paar jaar mijn top 10 van slechtste films van dit decennium maak staat deze er op zeker in. Absolute bagger.
Be the first to comment