The Bridge on the River Kwai

Zo nu en dan komt er een geremasterde special edition uit van een klassieker van weleer. Deze keer is het de beurt aan The Bridge on the River Kwai. Een oorlogsdrama dat niet meteen al het grof geweld laat zien, maar uitgaat van de psychologische kant. En de eerste psychologische tik wordt meteen al uitgedeeld als de krijgsgevangene Britten al fluitend het Jappenkamp komen binnen marcheren. “Colonel Bogey March” kan door deze film letterlijk door iedereen meegezongen worden.

Psychologische oorlogvoering
In tijden van oorlog zijn er ook regels waar men zich aan moet houden. Zo is er de conventie van Geneve waarin de regels staan opgenomen voor krijgsgevangenen. Bijvoorbeeld dat ze niet gemarteld mogen worden of dat officieren bepaalde werkzaamheden niet hoeven te doen in krijgsgevangenschap. Kolonel Nicholson (Guinness) is goed op de hoogte van de regels en weigert de onmenselijke bevelen van Kolonel Saito (Hayakawa) op te volgen met alle gevolgen van dien. Saito moet voor een bepaalde datum een brug over de Kwairivier gebouwd hebben, maar de Britten saboteren de bouw zo goed als ze kunnen zonder daar zelf de dupe van te worden. Ondertussen heeft Saito Nicholson in een houten hok in de brandende zon opgesloten om hem te breken.

Geen brug over de Kwairivier
Al gauw zal blijken dat Nicholson niet te breken valt en komen Saito en Nicholson tot een compromis waarbij de Britten aan het langste eind lijken te trekken. Zij weten het zelfs zo ver door te voeren dat ze bijna superieur aan de Japanners worden ondanks de gevangenschap. Ondertussen is Shears (Holden), een marinier die aan het begin van de film op wonderbaarlijke wijze uit het kamp weet te ontsnappen, op weg naar het kamp. Van hogerhand zijn er orders gekomen om de brug die gebouwd wordt op te blazen. Een riskante opdracht waar Shears, die net zijn vrijheid terug had gevonden, niet zo blij mee is. De risico’s die met zijn opdracht gepaard zijn, zijn natuurlijk niet van de lucht.

Maken en breken
The Bridge on the River Kwai is een interessante film omdat het nu dus niet gaat om het grove geweld in de oorlog. Het laat zien dat oorlog ook op andere manieren gevoerd kan worden. Zo probeert Saito de Britten onder druk te zetten door ze met de dood te bedreigen, ze veel te lang in de brandende zon te laten staan en de Kolonel op te sluiten in een hokje in de brandende zon. Op deze manier probeert hij de trots van de Britten te krenken en ze als geslagen honden aan het werk te zetten. Hij faalt jammerlijk voor zijn eigen mensen en realiseert zich dat de brug afgebouwd moet worden, want anders zal hij een einde aan zijn eigen leven moeten maken. Zo weten de Britten hun trots in krijgsgevangenschap te behouden, een niet onbelangrijk goed.

Zinloos geweld
Waar er oorlog is, is er zinloos geweld. Mensen worden uitgeroeid zonder dat daar een echte, laat staan een eerlijke reden voor is. Burgers zijn onderworpen aan de willekeur van de vijand en de eigen regeerders. In The Bridge on the River Kwai uit de zinloosheid van oorlog zich in het bouwen van de brug. De Britten bouwen een brug om zelf in leven te blijven en de dagen in krijgsgevangenschap door te brengen. Maar ondertussen beramen andere Britten een plan om de brug te saboteren. De trein die naar de andere kant van de rivier moet, mag daar nooit komen. En zo komt de zinloosheid van oorlog letterlijk aan bod. Voor de krijgsgevangen Britten zal het letterlijk zinloos voelen dat ze zoveel tijd aan de brug hebben besteed.

Bonusmateriaal
Wanneer een dvd vol staat met bonusmateriaal mag het natuurlijk niet alleen een bioscooptrailer of een fotogalerij bevatten. Dat telt in mijn opinie niet echt mee als interessante extra’s. Gelukkig is dit ook niet zo met het bonusmateriaal op deze dvd. Er staan een aantal interessante documentaires op die meer over de achtergrond van de film vertellen. Daarnaast wordt de dvd geleverd met twee andere leuke extra’s: het originele souvenirsboekje uit 1957 en ook nog een exclusieve fotoset van oude filmposters. Vooral de fotoset van oude filmposters zijn erg leuk. Een enorm verschil met de hedendaagse filmposters.

Conclusie
The Bridge on the River Kwai laat ons zien dat oorlog zinloos is. Iets wat we allang weten, maar vaak door regeringsleiders wordt vergeten (denk aan de Irak oorlog). En wie is er weer de dupe, Jan soldaat en de burger. Daarnaast laat de film ook zien dat het in oorlog niet alleen om grof geweld gaat, maar psychologische oorlogvoering ook een rol speelt. Angst voor de dood wordt misbruikt om dingen gedaan te krijgen, maar wie geen angst meer kent, kan hier niet mee gechanteerd worden. The Bridge on the River Kwai is een terechte klassieker geworden en weet ook nu nog nieuwe kijkers te raken en te boeien.