Toen Bringing Down the House net in de bioscoop verscheen heb ik een maand lang onder toezicht van Steve Martin en Queen Latifah mijn behoefte moeten doen. In iedere kroeg waar ik naar de wc ging, hing dit schijnbaar komische duo namelijk boven de urinoirs. Tijdens het afwateren, leerde ik dat deze film dolkomisch moest zijn en dat hij ging over de relatie tussen een suffige blanke advocaat en stevige ex-gevangene afkomstig uit da hood. Stereotiep en niet bijster interessant, leek me. Maar ja, misschien zal ik mijn mening toch bij moeten stellen!?
Chatroom
Peter Sanderson (Martin) is belastingadvocaat en brengt het grootste deel van zijn tijd door op kantoor. Hij is een echte workaholic die zijn mobiele telefoon altijd aan heeft staan. De manier waarop Peter met zijn werk omgaat heeft hem zijn huwelijk gekost en hij ziet zijn twee kinderen nog maar nauwelijks. Toch lijkt er iets te gaan veranderen in Peter’s leven, sinds enige tijd heeft hij namelijk contact met een leuke juriste via een chatroom op het internet. De twee kunnen het op het internet goed met elkaar vinden en Peter vindt dat het tijd wordt om zijn chatmaatje nu maar eens in levende lijve te ontmoeten. Hij verwacht een leuke blonde juriste, maar als hij de deur opent, staat daar ineens Charlene (Latifah), een stevige sista afkomstig uit da hood.
Charlene
Charlene zit in de problemen, want ze wordt beschuldigd van een misdrijf. Ze beweert echter onschuldig te zijn en heeft het via het internet met Peter aangelegd, omdat ze dacht dat hij haar onschuld wel zou kunnen bewijzen. Peter zit echter helemaal niet op Charlene te wachten, want hij heeft zelf al genoeg problemen. Zo moet hij een grote, lastige klant binnenhalen voor zijn baas en hij heeft nog twee opgroeiende kinderen die hun vader nodig hebben. Hij besluit Charlene de deur uit te zetten, maar die laat zich niet zomaar aan de kant zetten. Ze zet Peter voor het blok en hij besluit uiteindelijk om haar te helpen haar onschuld te bewijzen. Charlene zorgt er op haar beurt vervolgens voor dat een aantal van Peter’s problemen worden opgelost.
Lachen
De karakters uit Bringing Down the House zijn inderdaad erg stereotiep. Martin speelt de sullige blanke advocaat Peter, die in een dure Mercedes elke dag naar kantoor rijdt, in een buurt woont waar nog nooit een zwart of getint persoon is geweest en geen tijd heeft voor zijn vrouw en kinderen. Latifah speelt een compleet tegenovergesteld personage, namelijk een donkere dame die is opgegroeid in de getto, maar precies door heeft hoe het leven in elkaar steekt. Dit soort duo’s zagen we al veel vaker in films, dus origineel is deze combinatie niet te noemen. Toch is het zeer vermakelijk om te kijken naar de vertolkingen van Martin en Latifah. Ze zijn erg overtuigend in hun rol en al snel voel je toch wel een beetje mee met beide personen. Daarbij komt nog dat regisseur Shankman een andere grappenmaker laat opdraven om de lachspieren los te schudden. Eugene Levy (Jim’s vader uit American Pie) speelt Peter’s collega die wel gecharmeerd is van Charlene’s voorkomen.
Bitch slapping
Op de achterkant van de DVD-hoes staat het kijkwijzersymbooltje dat ons waarschuwt voor gewelddadige scènes in een film. Opmerkelijk, als je kijkt naar het symbooltje dat ernaast staat en ons verteld dat deze film toch geschikt is voor alle leeftijden (goed, vanaf zes jaar). Geweld in een komedie, dus? Jazeker! In een aantal scènes laat Latifah zien dat ze niet alleen grappen kan maken, maar dat ze ook in staat is om een paar beste tikken uit te delen. Tijdens een ruzie met Peter’s schoonzusje raakt Charlene zo aan de kook, dat ze het dunne blanke wicht met een paar volle vuiststoten tegen de grond slaat en haar in haar badjasje aan een kledinghaakje ophangt.
Conclusie
Bringing Down the House is een zeer vermakelijke komedie met genoeg leuke grappen om je anderhalf uur te vermaken. Zowel Martin, als Latifah laten zich van hun beste kant zien en als bonus krijg je daar Levy dan nog bij. Heb je geen problemen met allerlei stereotiepe grappen en kun je geen genoeg krijgen van voorspelbare situaties, dan zul je veel plezier beleven aan Bringing Down the House. Houd je meer van het originele werk, huur dan iets anders. Hoe het ook zij, ik kan in ieder geval weer met een gerust hart naar de wc.
Be the first to comment