In de Amerikaanse megaproductie Pearl Harbour wordt het verhaal verteld van een jonge soldaat die ten strijde trekt en niet terugkeert. Er wordt verondersteld dat hij dood is en zijn beste vriend ontfermt zich over zijn achtergebleven vriendin. Als de soldaat dan toch niet blijkt te zijn gesneuveld, ontstaat er een lastig conflict. De Deense film Brødre (of Brothers) vertelt een zelfde soort verhaal, maar is wezenlijk toch anders.
De familie
Majoor Michael (Thomsen) heeft een mooie vrouw en twee schatten van dochters die alledrie evenveel van hem houden. Toch is niet alles in het leven van Michael even mooi. Zijn jongere broer Jannik (Lie Kaas) heeft een roofoverval gepleegd, waarvoor hij een aantal jaren heeft vastgezeten. Op de dag dat Jannik uit de gevangenis wordt vrijgelaten, moet Michael zich opmaken voor zijn uitzending naar Afghanistan. De familie, Jannik, Michael, diens vrouw Sarah (Nielsen) en de ouders van de beide mannen, komt nog één keer bij elkaar om afscheid te nemen van Michael. De sfeer is echter niet al te best. Vader Henning is boos op zijn jongste zoon, vanwege de overval en de levenshouding van Jannik in het algemeen, en bedroefd, omdat hij afscheid moet nemen van zijn lieveling Michael. Als na een aantal dagen het bericht komt dat Michael is omgekomen, komen de verhoudingen binnen de familie behoorlijk onder druk te staan. Sarah is volledig overstuur en vader Henning sluit zich af voor iedere emotie. Alleen Jannik lijkt zijn leven weer onder controle te krijgen.
Het oorlogsslachtoffer
Jannik wordt een stuk verantwoordelijker en besluit het gezin van zijn omgekomen broer te gaan helpen. Na verloop van tijd begint hij steeds meer de vaderrol op zich te nemen en iedereen lijkt langzaam weer een beetje gelukkig te worden. Alles gaat goed, totdat Sarah opnieuw bericht krijgt: Michael is niet dood, hij leeft. Hij heeft een tijd lang gevangen gezeten in een kamp in de Afghaanse bergen, maar is ongedeerd. Iedereen is enorm blij en opgelucht dat Michael nog blijkt te leven. Bij de thuiskomst van Michael, komt zijn gezin er echter achter dat hij nogal is veranderd in Afghanistan. Wat niemand weet, is dat hij iets verschrikkelijks heeft meegemaakt waardoor hij ernstig is getraumatiseerd. Michael is geen fijne vader en lieve echtgenoot meer, maar een onberekenbaar oorlogsslachtoffer die de ene na de andere woedeaanval heeft. Het gezin lijkt voor de tweede keer kapot te gaan en alleen een ingrijpende verandering kan hen nog bij elkaar houden.
Geen romantiek
Wanneer je Brødre vergelijkt met Pearl Harbour, valt op dat het verhaal van Brødre een stuk minder is geromantiseerd. In Pearl Harbour gebeurden weliswaar verschrikkelijke dingen, maar de personages leken niet helemaal echt. De Hollywood-karakters leken zich allemaal volgens een vast patroon te gedragen, waardoor de bizarre situatie van een onterechte doodverklaring net iets te makkelijk werd. In Brødre is dit wel even anders. Dankzij het fantastische acteerwerk van alle acteurs en de manier waarop regisseur Bier hen in beeld brengt, krijg je het idee dat je met echte mensen te maken hebt. Niemand is perfect, maar het is wel duidelijk dat de gezinsleden veel van elkaar houden. Omdat ze niet perfect zijn, zorgt de terugkeer van Michael voor allerlei problemen en zie je als kijker in hoe bizar deze situatie eigenlijk is. Het is hierdoor een stuk gemakkelijker je met het verhaal van Brødre te identificeren.
Achtbaan
Maar ook deze medaille heeft een keerzijde. Door de echtheid van de karakters, wordt je meegezogen in het verhaal en beleef je de hele achtbaanrit aan emoties behoorlijk intens. De film begint met de moeilijke situatie binnen het gezin, vervolgens het afscheid van Michael, dan komt het doodsbericht en stort iedereen in, als tenslotte blijkt dat Michael nog toch leeft, ben je emotioneel al aardig uitgeput. Toch is dit het punt, waarop de echte problemen pas beginnen. In de kleine twee uur, die de film duurt, zitten enkele luchtige momenten, maar het overgrote deel is zeer zware kost. De ene heftige emotie, volgt de andere in hoog tempo op. Door de intensiteit van de emoties is het ook onmogelijk om je ervoor af te sluiten. Brødre is absoluut een hele mooie film, maar ook zeer heftig en intens. Met een blij gevoel de bioscoop verlaten is er deze keer niet bij.
Conclusie
Brødre is een hele mooie, maar ook zeer heftige en intense film geworden. Hoewel het verhaal zich afspeelt ten tijde van de oorlog in Afghanistan, is het thema van de onterechte doodverklaring tijdloos. In iedere oorlog zullen dit soort situaties zijn voorgekomen en na het zien van deze film realiseer je je hoe bizar zoiets eigenlijk is en hoeveel impact het heeft op de gezinnen van de doodverklaarde soldaten. Susanne Bier en haar cast zijn erin geslaagd de personages zeer realistisch neer te zetten. Dit maakt Brødre zeer intens, maar absoluut de moeite van het kijken waard.
Be the first to comment