Elling (Brødre i blodet)

De Noren staan niet bekend als een open en vriendelijk volkje. Stugge mensen, verdedigend voetbal, duur bier (lees: weinig feest en gezelligheid). Wanneer je zelf naar Noorwegen gaat, merk je dat dit erg overtrokken is en dat de Noren hele vriendelijke mensen zijn. Voor een ieder die geen tijd heeft om dit aan den lijve te ondervinden, is er nu de komedie Elling van Petter Naess waarin de maatschappelijke herintegratie van twee licht-psychisch gestoorde mannen wordt getoond.

Contactgestoord
Elling is een man van een jaar of veertig wiens moeder, door wie hij veertig jaar lang erg beschermend is opgevoed, komt te overlijden. Aangezien Elling niet op eigen benen kan staan, wordt hij naar een psychiatrische inrichting gestuurd, waar hij de lompe maar warmhartige Kjell Bjarne als kamergenoot treft. Na verloop van tijd mogen ze samen de instelling verlaten en krijgen ze een appartement in Oslo toegewezen. Een maatschappelijk werker, Frank, moet de beide licht contactgestoorde mannen helpen integreren in de samenleving, aangezien de heren zelfs het opnemen van de telefoon als schier onmogelijke taak ervaren. Deze aparte samenlevingssituatie staat uiteraard garant voor een groot aantal hilarische momenten.

Benadering
Het leuke aan de film is dat het, in tegenstelling tot de Amerikaanse films, niet zozeer de situaties zijn waardoor je moet lachen, maar de manier waarop beide personages de situaties benaderen. De verliefdheid van de oversekste Kjell Bjarne voor de hoogzwangere bovenbuurvrouw en de zich ontluikende vriendschap tussen de agorafobische en lichtgevoelige Elling met één van de meest beroemde Noorse dichters worden met veel stuntelige charme aangepakt.

Succes
Elling, gebaseerd op een boek van Ingvar Ambjørnsen, was als toneelstuk al een succes en de verfilming deed daar niet voor onder: één op elke vijf Noren zag de film in de bioscoop, hij werd bekroond met verschillende prijzen op Europese festivals en Elling werd in 2002 zelfs genomineerd voor een Oscar voor beste niet-Engelstalige film. In 2003 kwam een vervolg (Mors Elling) en de Amerikaanse remake is inmiddels in de maak (geproduceerd door Kevin Spacey). Door dit succes vindt de film nu ook zijn weg naar andere Europese landen, zoals Nederland.

Conclusie
En eerlijk is eerlijk, het succes komt de film toe. Het is een knappe komedie die het medeleven dat One Flew Over the Cuckoo´s Nest op eenzelfde manier oproept, mixt met de subtiele humor van bijvoorbeeld Jalla! Jalla! en daardoor prettige dicht op de huid zit. Het resultaat is een grappige, ontroerende film die laat zien dat de Noren niet zo stug zijn als aangenomen wordt maar warme underground-zuurkooldichters en onderbroekenleners zijn…

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*