Broken Flowers

Bill Murray maakte met zijn rol in Lost in Translation een goede kans om de Oscar te winnen. Helaas ging het gouden mannetje aan zijn neus voorbij. Dat Murray teleurgesteld was, was duidelijk van zijn gezicht af te lezen. Niet zo gek misschien. Doorgaans speelt hij komische rollen waar weinig van een acteur gevergd wordt. Doe je eens wat anders, maak je misschien voor de enige keer in je leven kans op het begeerde beeldje en gaat Sean Penn ermee vandoor. Wat doe je dan als acteur? Precies, weer een serieuze rol aangrijpen. Je weet immers maar nooit…

Don Juan
Don Johnston (Murray) is een Don Juan in hart en nieren. En in de film wordt daar zonder blikken of blozen tal van keren naar gerefereerd zodat zelfs Don Johnston zelf daar op een gegeven moment genoeg van heeft. Afijn, Don wordt door zijn laatste vriending gedumpt en op dezelfde dag krijgt hij een mysterieuze roze brief van een ex-geliefde. Ze heeft een zoon van hem gekregen die nu 19 jaar oud is en op zoek naar hem. Winston (Wright), de buurman van Don, ziet het helemaal zitten dat Don achter de identiteit van de moeder aangaat. Hij stippelt voor de Don de route uit zodat Don bij vier ex-en langs kan gaan om te onderzoeken bij wie van hen hij een zoon heeft gekregen. En tja, wat kan er allemaal gebeuren als er na 20 jaar plots een ex op de stoep staat…

Weinig grappen
Broken Flowers valt volgens de makers onder het kopje komedie. Helaas heb ik moeten constateren dat de film over het geheel weinig komisch is. Natuurlijk moet je glimlachen om de situaties waarin Don terechtkomt en vooral zijn eerste bezoek weet zelfs een echte lach te ontlokken. Maar verdere ontmoetingen leveren niets meer op dan een glimlach of plaatsvervangende schaamte. Wanneer manlief van een van de ex-en een foto laat zien die door Don zelf geschoten is. Oef! Uiteindelijk draait het in deze film om de persoonlijke ontwikkeling van Don. Van zelfzuchtige ongeinteresseerde man, in een man met gevoel. Maar met dat stukje dramatiek kom je in deze film uiteindelijk nog bedrogen uit ook.

Op de Lost in Translation toer
Het was niet alleen mijn gevoel, want ook in de bioscoop waar ik de film zag, werd al gauw de vergelijking getrokken met de rol van Murray in Lost in Translation. En niet geheel onterect. In Lost in Translation speelt hij een uitgerangeerde acteur die eigenlijk nergens voor te leven heeft. Met een blik op oneindig en ingetogen spel wist Murray door de spitsvondige dialogen op een acteerniveau te komen die men niet achter hem zocht. In Broken Flowers gaat hij wat dat betreft op herhaling. Het probleem met Broken Flowers is echter dat het verhaal te dun is en je daardoor een beetje moe van deze melancholisch uitziende man wordt. Ik verwacht voor deze rol niet opnieuw een oscarnominatie voor Murray. Overigens zijn de vrouwelijke bijrollen met onder andere Sharon Stone en Jessica Lange prima opgevuld.

Conclusie
Broken Flowers is als film de eerste helft zeer goed te pruimen. Het is de tweede helft waar Jim Jarmusch zijn eigen graf graaft. Het idee van het einde is best mooi, maar toch te onbevredigend voor de kijker. Je zou ook gedurende de film soms iets meer achtergrond willen krijgen over bepaalde vrouwen. Maar misschien is juist in de onwetendheid blijven het doel van Jim Jarmusch. Don is immers ook onwetend, want welke vrouw heeft hem een zoon geschonken? En zal hij achter de waarheid komen? Broken Flowers is slechts half de moeite waard. Wie het eerste uur erop heeft zitten, kan daarna gerust iets anders gaan doen.

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*