Misschien heb je al wel eens gehoord van The Butterfly Effect. De film stond tijdens de productie vooral bekend als ‘de eerste serieuze film van Ashton Kutcher’. Dat klopt inderdaad, de man achter Punk’d en That 70’s Show gaat voor een zware film. Nice show or purely punk’d ?
Het verhaal
The Butterfly Effect is zo’n typische film waarbij je even moet stoppen met realistisch nadenken en je gewoon moet laten bevatten door de film. Ashton Kutcher speelt Evan, een jongen van net boven de twintig. Evan heeft een zware jeugd gehad, hij lijdt aan een erg vervelende ziekte. Op bepaalde momenten in zijn jeugd kreeg hij namelijk black-outs. Het kwam vaak voor dat op het moment dat er iets schokkends of belangrijks zou gebeuren Evan’s geheugen even wegviel. Net voor de gebeurtenis was er een flits en… hij was ineens twintig minuten verder. Evan’s jeugd zit vol met deze gaten maar telkens als hij anderen wilde vragen wat er was gebeurd, wou niemand er over praten. Dan, tijdens zijn studententijd, vindt Evan een manier om de verloren herinneringen terug te krijgen. Bovendien komt hij erachter dat hij deze herinneringen kan veranderen, wat grote veranderingen met zich meebrengt in de wereld waarin hij leeft.
De flow
The Butterfly Effect heeft redelijk wat weg van films als Memento en Donnie Darko. De grimmige sfeer, de onverklaarbaarheden en –voor een deel- het spelen met tijd. Helaas weet de film van Eric Bress en J. Machye Gruber net niet zoveel indruk te maken als die twee moderne klassiekers, maar hij komt in de buurt. De spanningsboog van TBE loopt lekker op, hoewel in het begin de film nog wat traag op gang komt. De film keert terug naar de jeugd van Evan en laat zijn leven zien, met gaten erin. Evan groeit op en vanaf het moment dat Kutcher de rol van Evan op zich neemt begint de film te groeien en indruk te maken. Hoewel het hele idee van het veranderen van de wereld om je heen erg ver gezocht is, is het niet moeilijk om het te accepteren. Daar raken we dan ook een van de sterkste punten van de film, het vertellen van het verhaal. De hele film loopt gewoon ontzettend lekker, de flow zit er goed in en je kunt met een gerust hart in de stoel zitten en het verhaal over je heen laten komen.
Kutcher
De eerste keer dat Ashton Kutcher goed in beeld kwam kon bijna niemand in de zaal zijn lach inhouden. Kutcher zat aan een lestafeltje in een collegezaal en bij iedereen schoten herinneringen op van Dude Where’s My Car en Punk’d. Het leek een zinloze strijd voor Kutcher maar –ongelooflijk- hij doet het ook nog goed ook. Ashton is erg overtuigend in zijn rol en laat weldegelijk zien dat hij een getalenteerde acteur is. Het valt op dat Kutcher zich goed inleeft in zijn rol en hij komt bijna nooit geforceerd over. Toch is het vreemd dat Kutcher voor deze rol gecast is. De regisseurs moesten geweten hebben dat dit de serieusheid film in één keer kon neerhalen, maar gelukkig redt Kutcher zich er perfect uit. Het perfecte acteren van de jongere Evans en de sublieme Amy Smart dragen daarbij alleen maar meer dan bij aan de indruk die de film opwekt.
Slippertjes
Natuurlijk is niet alles perfect bij The Butterfly Effect. Soms lijkt de film zelf even te vergeten in welk genre het hoort. In het midden van de film maakt het bijvoorbeeld een verkeerde draai. Ashton wordt een koorbal en ineens begint de film trekjes te krijgen van American High School films als Road trip en American Pie. In één klap valt Kutcher uit zijn serieuze rol en is het weer de man die we kennen ut Dude Where’s My Car. Nou zou dit ‘comedic relief’ normaal niet zo storend zijn, maar het is iets wat juist niet gebruikt mag worden met Ashton Kutcher, wil hij indruk maken als serieuze acteur. Gelukkig duurt het niet lang en gaat de film weer door zoals hij door moet gaan, maar toch is het een stuk dat misschien beter iets anders verteld had moeten worden.
Special Edition
Leuk bij de DVD van BFE is de directors cut. De manier waarop de film oorspronkelijk bedoeld was door de regisseur, met veel minder invloed van de studio. Het verschilt vaak per regisseur of de directors cut beter is dan het origineel, maar bij BFE is het duidelijk. De directors cut steekt duidelijk ver boven de theatrale versie uit. Hij is wat intelligenter en wat diepgaander, precies wat bij de film past. Stop daarbij ook het commentaar van de regisseur en je hebt een mooi pakketje die zowel fans van de film, als filmstudenten een goede tijd zal bezorgen!
Conclusie
Verder hebben we eigenlijk weinig aan te merken op The Butterfly Effect. Tuurlijk, er zitten kleine foutjes in en het verhaal is inderdaad puur ongeloofwaardig, maar maakt dat nou echt zoveel uit? De film kijkt gewoon ontzettend lekker weg, zorgt voor een heerlijke avond en laat je Ashton Kutcher van een hele andere, goede kant zien. Verwacht niet de torenhoge kwaliteit van Memento en Darko, maar je zult zeker onder de indruk de bioscoopzaal verlaten. Score voor Kutcher!
Be the first to comment