Waarschijnlijk is er over geen enkele regisseur zo veel geschreven als over Quentin Tarantino (QT voor intimi en recensenten) en Pulp Fiction is zonder twijfel de meest geanalyseerde film aller tijden. Door velen uitgeroepen tot respectievelijk beste regisseur (al na zijn 2e film!!) en beste film ooit. Maar is QT wel zo goed? Als je een beetje van cinema weet, zie je dat bijna alles gejat is. In elke film zitten zoveel verwijzingen naar en zinnen uit andere films. Af en toen zijn hele scènes overgenomen en de hele structuur van Reservoir Dogs is zelfs een rechtstreekse kopie van het onvolprezen Rashomon van Kurosawa. Heeft QT wel iets zelf bedacht? Waarom is iedereen dan nog zo laaiend enthousiast over QT?
Admiratie
Dat QT jarenlang in een videotheek heeft gewerkt, is inmiddels algemeen bekend. Daar werd zijn liefde voor films gevoed en nam hij een welhaast overdosis filmkennis tot zich. Het waren de meest uiteenlopende soort films, van de Italiaanse horror van Argento tot de Nouvelle Vague-films van Godard, van de klassieke Hollywood-films van Hawks tot de actiefilms van Woo. De films van QT zijn doorspekt met verwijzingen naar deze en andere regisseurs en hun films. Om dit te bemerken, moet je goed op de details in zijn films letten: de namen van personages, posters aan de muur, props die gebruikt worden, etc, etc.
Genres
Naast losse verwijzingen komen ook hele genres terug in zijn films. In al zijn films komen meerdere genres aan bod maar per film heeft hij zich beperkt tot één hoofdgenre. Reservoir Dogs en Pulp Fiction zijn QT’s versies van de gangsterfilm. Jackie Brown was het ultieme eerbetoon aan de blaxploitationfilms, gewelddadige en seksistische films uit de jaren ’70 die zich afspeelden in het Afro-Amerikaanse milieu. De Japanse animatie- en material arts-films komen aan bod in Kill Bill 1 en deel twee zijn het de klassieke (spaghetti)westerns die aan de basis van de film liggen. Deze westernlijn trok hij door met Django Unchained en The Hateful Eight. Inglourious Basterds kenmerkte zich door meerdere stijlen die samen één geheel vormden. Tezamen bracht cinema in deze film zelfs Adolf Hitler ten val.
Kritiek
Er is een aantal filmcritici die om deze reden kritiek hebben geuit op QT. Hij zou juist alles behalve origineel zijn, een nihilistisch kind, gevormd door TV, comics en junk-food. Het enige wat hij zou hebben gepresteerd, is het op met veel geweld en popcultuur opleuken van oude films. Anderen waren iets milder en hielden het op: ‘Beter goed gejat dan slecht bedacht.’ Op het eerste gezicht valt hier wel wat voor te zeggen. Maar als je verder kijkt, zie je dat al deze mensen de essentie van het werk van QT missen.
Grootmeester
Het kenmerkende van zijn films is dat hij niet zozeer kopieert, hij gebruikt de cinemageschiedenis slechts als basis. Oude films zijn voor QT niet meer dan ingrediënten die hij op zijn eigen manier combineert, kookt en waar hij een zelfbedacht, postmodern sausje overheen giet. Wat zo knap is, is dat hij de schijnbaar meest oncombineerbare elementen in elkaar weeft alsof ze voor elkaar geschapen zijn. Hierdoor geeft hij ons met zijn films een samenvatting van de hele filmgeschiedenis. Als QT nog meer films maakt, kunnen de boeken over filmgeschiedenis haast op de brandstapel en hoeven we alleen nog maar zijn films te kijken. Daarnaast zijn ze ook nog eens zeer amusant: zijn films zijn interessante, soms hilarische verhalen met de meest onvergetelijke personages uit de hele cinema. QT: leerzaam en vermakelijk.
Be the first to comment