The Chronicles of Riddick

In 2000 maakte regisseur David Twohy de low budget film Pitch Black. In deze film moest een groepje mensen worden gered van een aardedonkere planeet. Hun enige hoop was de crimineel Riddick, die een groot deel van zijn leven had vastgezeten in een gevangenis waar nooit daglicht te zien was. Riddick liet zich in de gevangenis opereren aan zijn ogen en kan nu zien in het donker. De held uit Pitch Black heeft van regisseur Twohy zijn eigen film gekregen. Een film waarvoor heel wat meer geld beschikbaar is geweest.

Vijf jaar later
Vijf jaar nadat Riddick (Diesel) een priester en een jong meisje uit het donker heeft gered, leeft hij alleen op een uitgestorven planeet. Riddick houdt van rust en wil liever niet gestoord worden. Er zijn echter een aantal overheden van verschillende planeten die de crimineel Riddick het liefst achter slot en grendel zien. Er staat inmiddels een aardige prijs op zijn hoofd en de premiejager Toombs (Chinlund) ziet al dat geld wel zitten. Het lukt Toombs echter niet om Riddick te pakken te krijgen. In plaats daarvan pikt de crimineel zijn schip in en gaat hij op zoek naar degene die Toombs zijn premie zou gaan uitbetalen. Deze zoektocht brengt hem naar de planeet Helion 1. Tot Riddick’s grote verbazing is Toombs’ opdrachtgever niemand minder dan de priester, die hij vijf jaar geleden gered heeft.

Nare Necromongers
De priester wil Riddick echter niet opsluiten. Hij wil dat Riddick de inwoners van Helion 1 beschermt tegen een moordlustig volk: de Necromongers. Dit volk trekt van de ene naar de andere planeet om de inwoners een simpele keuze voor te leggen: of jullie bekeren je tot ons geloof, of wij doden jullie. De Necromongers zijn te sterk voor Riddick en ze nemen hem gevangen. Dan verschijnt de premiejager Toombs ineens weer op het toneel en hij steelt de gevangengenomen Riddick van de Necromongers. Uit onvrede dat hij nog steeds geen geld heeft gezien, neemt Toombs Riddick mee naar de gevangenisplaneet Crematoria. Riddick laat zich meevoeren, omdat een oude bekende ook op Crematoria vastzit: het meisje dat hij vijf jaar geleden uit het donker redde.

De profetie
De Necromongers laten zich echter niet zomaar bestelen en zijn vast besloten om Riddick terug te halen en te doden. Hier is een goede reden voor. De aanvoerder van de Necromongers, Lord Marshal (Feore), heeft ooit de profetie ter oren gekregen dat hij zal worden gedood door een afstammeling van een zeer strijdlustig volk: de Furianen. Riddick is een Furiaan en Lord Marshal vreest dan ook voor zijn leven. Om Riddick terug te halen, stuurt hij zijn beste luitenant achter hem aan. Vaako (Urban) arriveert al vrij snel op Crematoria, maar wat Lord Marshal niet weet is dat Vaako onder invloed van diens vrouw gecorrumpeerd is en zelf aast op de positie van Lord Marshal. Hij wil Lord Marshal dus net zo lief dood hebben als Riddick dat wil. Het is alleen een kwestie van wachten op het juiste moment.

Mooi, hoor!
Het eerste dat opvalt tijdens het kijken naar The Chronicles of Riddick is dat alles er zeer mooi uitziet. Zoals ik al zei in de inleiding van deze recensie, was er voor deze film heel wat meer geld beschikbaar dan voor Pitch Black en dat is goed te zien. De decors zijn van een overdonderende grootte. Hierdoor krijg je een mooi beeld van de verschillende planeten die ieder weer hun eigen karakteristieken hebben. Ook de kostuums zijn erg mooi en gedetailleerd. De Necromongers met hun donkere harnassen, puntige wapens en typische haardracht deden mij denken aan de Harkonnen uit de sci-fi klassieker Dune. Hoewel de Necromongers gewone mensen zijn, zorgt hun kleding ervoor dat ze een stuk afschrikwekkender overkomen. Het is te begrijpen dat de inwoners van Helion 1 bang zijn voor deze monsters.

Eigengeilerij
Dat alles er zo mooi uit ziet, is meteen het beste aspect van deze film. Regisseur Twohy heeft het underground idee van Pitch Black volledig losgelaten en Riddick is nu duidelijk main stream (hij vecht zelfs regelmatig in het volle licht zonder zijn beschermende bril te dragen). The Chronicles of Riddick wordt aangeprezen als een mythisch verhaal dat zich in de toekomst afspeelt en dat klopt gedeeltelijk ook wel. Het verhaal bevat zeker mythische elementen. Hier prik je echter vrij snel doorheen en dan zie je dat de film eigenlijk een soort eigengeilerij voor mijnheer Diesel is. Riddick is namelijk een onverwoestbare superheld die steeds net iets te makkelijk uit de meest benarde situaties komt. Hij lijkt geen slechte kanten te hebben en heeft altijd gelijk. Het idee van de eigengeilerij wordt bevestigt wanneer we in de aftiteling zien wie de film geproduceerd heeft. Precies: Vin Diesel.

Conclusie
The Chronicles of Riddick ziet er fantastisch mooi uit, maar ik weet niet zeker of het verhaal de echte science-fictionfan zal behagen. De film bevat her en der mythische elementen, maar is vooral een epos ter promotie van de acteur Vin Diesel en dat is jammer. In eerste instantie was het de bedoeling om na deze eerste Chronicles of Riddick nog een aantal delen te maken en het einde van de film staat dit ook zeker toe. Het is alleen de vraag of het publiek door ook op zit te wachten.