Lion

Lion wordt door de promotie in de markt gezet als “de nieuwe Slumdog Millionaire”. En er zijn inderdaad opvallende overeenkomsten. De film speelt zich af in de onderste lagen van de Indiase samenleving, het lot van zwerfkinderen staat centraal en één van de hoofdrollen is voor de getalenteerde Dev Patel. En ook hier beloonde de academy de makers met diverse nominaties.

Wachten op Guddu
De vijf jarige Saroo en zijn oudere broer Guddu gaan er vaak op uit om hun arme gezin van een klein extra zakcentje te voorzien. Op een dag moet kleine Saroo van Guddu wachten op een treinstation. Saroo komt door omstandigheden vast te zitten in een trein die hem honderden kilometers wegvoert naar het verre Calcutta. Angstig en alleen weet hij te overleven tot een gezin uit Tasmanië hem na veel ontberingen adopteert. Saroo heeft ver weg van zijn oorspronkelijke huis een goed leven. Maar 25 jaar later knaagt het verleden nog steeds en begint een onmogelijke zoektocht naar zijn familie.

Kindacteurs
Nog iets wat deze film gemeen heeft met Slumdog Millionaire: een waanzinnig geluk met kindacteurs. Sunny Pawar vertedert en pakt de kijker helemaal in. Aan zijn droeve en vragende blik is geen weerstand te bieden, en voor je het weet leef je intens mee met alles wat het kereltje meemaakt. En dat is nogal wat. Lion is “gebaseerd op ware gebeurtenissen”. Ook hier heeft men de nodige geur, kleur en smaakstoffen aan het verhaal toegevoegd. Maar toen ik wat las over het ware verhaal bleek dat veel details en de grote lijn behoorlijk kloppen. De ware Saroo heeft heel wat meegemaakt, en Sunny Pawar laat de kijker echt voelen hoe eenzaam en angstig die eerste dagen op de onbekende straten van Calcutta geweest moeten zijn.

Adoptie
Het leven van Saroo neemt een wending als hij geadopteerd wordt. De onwennigheid en emoties van de arme jongen in zijn nieuwe rijke omgeving zijn prachtig neergezet. De motivatie van de adoptieouders blijft in eerste instantie vaag en zal later invloed op het verhaal hebben. Als Saroo tijdens zijn studententijd een eigen leven opbouwt begint hij langzaam maar zeker ook te worstelen met zijn identiteit. Kleine speldenprikjes uit het verleden motiveren hem om zijn familie weer te willen vinden.

De zoektocht
Hierdoor komen we in de volgende acte van het verhaal. Met bijna geen informatie zoekt Saroo Google Earth af in de hoop het station waar zijn verhaal begon te vinden. Dat zijn er in India dus duizenden. Dev Patel geeft nu gestalte aan Saroo, een jongen die zich begint te verliezen in zijn queeste en zijn geliefden steeds meer van zich vervreemd. Dit gedeelte van de film is helaas af en toe een beetje slepend en langdradig. Dat is natuurlijk deels ook begrijpelijk, de zoektocht was tenslotte ook één van de lange adem. Maar de intensiteit van het eerste uur gaat er een beetje af. Het laatste half uur neemt het tempo en de emotie echter weer een vlucht, en zorgde de finale voor de nodige zakdoekjes en gesnotter in de zaal.

Conclusie
Lion werd via trailers en verhaaltjes ook neergezet als een feelgood-film. En hoewel het verhaal van Saroo zeker mooie elementen herbergt komt de kijker die opzoek is naar feelgood er wellicht wat bedrogen uit. Saroo is ook het gezicht van duizenden verloren kinderen in India, en die gedachte is er niet eentje om heel vrolijk van te worden. We wisten al dat Dev Patel een uitstekend acteur was, maar met Sunny Pawar hadden de makers goud in handen. Het vraagt wel heel veel om niet op zijn minst een propje in de keel te voelen bij het zien van Lion. Ondanks het tempoverlies na het eerste uur zou ik iedereen toch deze film willen aanraden. De vergelijking met Slumdog Millionaire is niet nodig, Lion is gewoon een topfilm.