Ja, ik was ook één van die 90’s tieners met een Baywatch poster in zijn jongenskamer. Volgens mij scheurde ik destijds eentje van Yasmine Bleeth uit de Break Out van mijn zusje. Het slowmotion rennen was reden genoeg voor Chandler en Joey uit Friends om te blijven kijken, dus ook voor mij. De serie is daarom en alleen daarom in ons collectieve geheugen blijven steken.
Mitch en Matt
Mitch (Dwayne Johnson) is een succesvolle lifeguard die zijn strandje onder controle heeft. Maar dan word hij opgezadeld met Matt (Zac Efron), een voormalig olympisch kampioen zwemmen met een attitude probleem. Matt neemt het lifeguard zijn niet enorm serieus en wil zich er makkelijk vanaf maken. Mitch en zijn team komen op het spoor van een drugszaakje en willen de boel onderzoeken. Matt vindt dat maar onzin, dat is toch een taak voor de politie? Mitch komt te dicht bij de waarheid, maar wordt op een zijspoor gezet door lieden die de waarheid niet willen laten uitkomen. Mitch is ontslagen en Matt is nu de nieuwe leider van het Baywatch-team. Matt begint langzaam in te zien dat Mitch misschien wel gelijk had.
Herhalingstruc
Na het succes van 21 Jump Street wil men ditzelfde trucje met Baywatch herhalen. Men neme een oude TV-serie met een beetje een achterlijke premisse. In dit geval lifeguards die misdaden oplossen. Vervolgens laat men er een hoop schuine grappen op los die moeten duidelijk maken dat men weet dat het allemaal eigenlijk maar onzin is. Vervolgens focust men op twee tegenpolen die moeten leren samenwerken… et voila! Helaas is Baywatch bij lange na niet zo vermakelijk als 21 Jump Street. Dat komt omdat de grappen veel minder leuk zijn. De komische timing ontbreekt totaal door een slecht script en zeer matige regie. Efron en Johnson hebben in andere films kunnen tonen dat ze grappig zijn, dus ik kan niet geloven dat het aan hen ligt. Regisseur Seth Gordon weet gewoon elke grap compleet dood te laten vallen. En de helden uit 21 Jump Street waren toch net iets leuker om te volgen, omdat ze als karakters net iets sympathieker waren.
De dames
Baywatch werd vooral bekeken vanwege vrouwelijk schoon, en dat is er genoeg. Alexandra Daddario, Kelly Rohrbach en Ilfenesh Hadera zien er appetijtelijk uit in de strakke zwempakjes. Verder hebben ze ook weinig aan de film toe te voegen. Priyanka Chopra speelt een vrouwelijke schurk die probeert middels drugshandel en afpersing het strand geheel in haar bezit te krijgen. De manier waarop zij en haar mannen tekeer gaan is volstrekt onlogisch en vooral bedoeld als flinterdun achtergrondverhaaltje om de Baywatchers wat te doen te geven. En dan is er nog Jon Bass die als iets te dikkige lifeguard natuurlijk voor de voorspelbare komische noot moet zorgen. Een mislukking omdat alle grappen rond dit personage al eens eerder en beter op het witte doek zijn geweest.
Conclusie
Baywatch is vooral een verspilling van tijd, geld en talent. Het begint nog wel aardig, met een duikende Dwayne Johnson terwijl achter hem het Baywatch-logo woest opspringt en dolfijnen onmogelijke capriolen uitvoeren. Als je dan toch al een niet serieuze film wil maken, ga er dan ook voor. Daarna zakt de film geheel in. Niet één moment heb ik echt kunnen lachen, en dat is voor een comedy wel een probleem. Jammer, want ik vind films met Dwayne Johnson doorgaans alleen al door zijn aanwezigheid de moeite waard. Wellicht als Netflix-tussendoortje proberen, maar ga er zeker niet voor naar de bioscoop!
Be the first to comment