Acteur en stuntman David Leitch heeft inmiddels een interessante regie CV op zijn naam. Hij was medeverantwoordelijk voor suprise actiehit John Wick, en is momenteel bezig met de tweede Deadpool film. Voor Atomic Blonde kreeg hij een topcast in handen: Charlize Theron, James McAvoy, Tobey Jones en John Goodman om maar een paar namen te noemen. Let’s see what we got!
Berlin Calling
We bevinden ons in het Berlijn van 1989, vlak voor de val van de muur. Een brits geheimagent in het bezit van gevoelige informatie wordt vermoord. De informatie is niets minder dan een lijst van alle westelijke geheim agenten undercover in de Sovjet Unie. De Britten sturen agent Lorraine (Theron) om de lijst te onderscheppen voor de Russen ‘m te pakken krijgen. Haar contact in Berlijn is Percival (McAvoy), een ietwat eigenaardige vent die geheel vergroeid is met de ondergrondse punkscene van Berlijn en zijn eigen plannen lijkt te hebben. Lorraine merkt al snel dat er verschillende partijen dicht op haar huid zitten.
Soundtrack
Van af het begin laat de Soundtrack er geen misverstand over bestaan. We zijn terug in de eighties, en dan niet de bubblegum variant van Michael Jackson en Madonna. Berlijn ziet er grauw, punk en industrieel uit, en de soundtrack benadrukt dat. New Order, David Bowie, Pubic Enemy, Nena, Depeche Mode en The Clash zorgen dat de muziekliefhebber zeker aan zijn trekken komt. De film fungeert in elk geval succesvol als één lange hommage aan meer alternatieve stromingen uit de jaren ’80.
Slap verhaal
Het verhaal is er ééntje van dertien in een dozijn. James Bond, Mission: Impossible en Charie’s Angels gebruikten ook al het uitgekauwde plot van een lijst met de identiteiten van geheim agenten die niet openbaar mag worden. De meeste schurken zijn vooral rauwdouwers en stereotype Russische bad guys compleet met de welbekende accenten. Vooral goed voor lompe gevechten maar nooit bijster slim. De film moet het vooral hebben van prachtige performances van Charlize Theron en James McAvoy.
Prima hoofdrolspelers
Theron is de laatste jaren meer de actie kant opgegaan. Na eerdere schurkenrollen in Snow White and the Huntsman en Fast & Furious 8, en een Bad Ass rol in de Mad Max remake toont ze opnieuw aan een echte actieheldin met een rauw randje te zijn. Lorraine kan een enorme hoop geweld uitdelen en opvangen. Een zeldzaam pluspuntje van het verhaal is dat haar achtergrond niet nodeloos via flashbacks wordt uitgelegd. Kleine elementjes maken de kijker wel duidelijk wat haar motivatie is, en daar kunnen we het prima mee doen. James McAvoy is wederom geweldig in vorm. Hij is zo’n personage waarvan je tot het laatst niet van weet waar hij staat of wat zijn plannen zijn.
Conclusie
Tijdens het kijken van de film merkte ik regelmatig op dat ik me wat verveelde. De actiescènes zijn hard, de soundtrack is geweldig, en de hoofdrolspelers leveren puik werk. Waar zit het ‘m dan in? Door een aardige finale ging ik aanvankelijk toch nog enthousiast de bioscoop uit. Naar mate ik meer over de film ging nadenken viel me eigenlijk steeds meer op hoe middelmatig het verhaal was. De film wordt gered door de muziek en twee prima acteurs, maar Atomic is deze film uiteindelijk niet. Eerder een mooie siervuurpijl op oudejaarsavond. In het moment zelf best mooi, maar op nieuwjaarsdag alweer vergeten. Een prima film voor een avondje uit, maar verwacht niet de nieuwe John Wick te zien.
Be the first to comment