Thor: Ragnarok

Sinds Marvel zijn Universum opstartte is Thor een beetje een vreemde eend in de bijt. Zijn films staan behoorlijk los van de rest van de Avengers. Zijn status als god uit een ander kosmisch rijk zorgt er wel voor dat de makers unieke vrijheden hebben om verhalen te verzinnen voor Thor’s soloavonturen. Als de trailers voor deze derde film niet bedriegen is dat voor deze derde film goed gelukt.

Grote zus
Na zijn avonturen op aarde keert Thor (Chris Hemsworth) terug naar Asgard, het rijk van zijn vader Odin. Daar ontmaskert hij zijn broer Loki (Tom Hiddleston), die aan het einde van de tweede film de plek van Odin had ingenomen. Samen gaan ze op zoek naar Odin. Ze zijn echter net te laat. Odin is stervende en en heeft een nare bekentenis in petto. Hij had ook nog een dochter met iets te machtswellustige trekjes. Deze Hela (Cate Blanchett) werd door Odin weggemoffeld, maar met zijn dood kan zij aan haar gevangenschap ontsnappen. Thor en Loki lijken geen partij voor haar. Thor’s trouwe hamer Mjolnir wordt zelfs vernietigt. Tijdens een mislukte vluchtpoging belanden Thor en Loki op de verre planeet Sakaar. Daar komt Thor de Hulk tegen en een Asgardiaanse Valkyrie (Tessa Thompson). Met hun hulp wil Thor zijn zus tegenhouden. Hela zaait ondertussen dood en verderf op Asgard.

Humor en wat actie
Na Guardians of the Galaxy en Deadpool heeft Marvel iets nieuws ontdekt: veel lompe humor en actie verkoopt als een malle. Thor’s afwezigheid tijdens de Civil War film leende zich al voor een paar melige online filmpjes. Die toon zet men voort in Thor: Ragnarok. Veel actie, maar ongeveer elke dialoog is een snedige oneliner, grap of opzetje naar een grap. Vaak heb ik ook echt behoorlijk zitten lachen om deze film. Qua toon is het echter wel een behoorlijk verschil met de eerste twee Thor films. De eerste regisseur (Kenneth Branagh) had een Shakespeare-achtige invalshoek. De tweede film was een vrij doorsnee Marvel heldenfilm. En nu is het dus veel grappen, actie en het kleurenpalet van een jaren ’80 tekenfilm. Als je bedenkt dat Ragnarok in de mythologie voor goddelijke dood en rampspoed staat, dan kan je je afvragen of de titel wel helemaal past.

Oneven
De film voelt af en toe wat oneven aan. Hela is niet iemand die van halve maatregelen. Overal waar ze komt maakt ze iedereen met de grond gelijk. Haar gedeelte van het verhaal is donker en ligt redelijk in toon met de vorige films. Thor’s avonturen op een verre planeet zijn echter precies het tegenovergestelde. De film verandert hier in een comedy, met een hoofdrollen voor Jeff Goldblum als de eigenaardige leider van Sakaar. De makers omschreven de film als een soort space-roadtrip. Voor een echt roadtrip gevoel is het deel op Sakaar iets te lang, en de echte reis naar Asgard iets te kort. De film is meer een knipoog naar de buddy-cop films van de jaren ’80. Zo’n film waarin tegenpolen met elkaar moeten leren samenwerken. Thor heeft veel moeite om de neuzen van Hulk, Loki en de Valkyrie dezelfde kant op te krijgen.

Conclusie
Visueel is Thor: Ragnarok pure eye-candy. Ik vind het jammer dat de film iets meer de kant van meligheid opslaat, het gaat ten koste van de meer spannende momenten die continue ontladen worden door weer een grap en grol. Het brengt  ook voorspelbaarheid met zich mee. Steeds als iemand een groots of heldhaftig gebaar wil maken weet je als kijker al dat er iets meligs gaat gebeuren. Jammer, want Hela is een volwaardige superschurk, en Blanchett heeft duidelijk lol in haar rol. Heb je gewoon zin in een flinke comedy met trippie actiemomenten, dan is Thor: Ragnarok jouw film. Hield je van de soms wat pompeuze toon uit de eerdere films, dan is er een kans dat de film voor jou de plank wat misslaat. Vermakelijk, maar hopelijk doseren ze de volgende keer de humor wat meer.