Agatha Christie zal altijd de koningin van de whodunnit zijn. Haar And Then There Were None is één van mijn favoriete boeken aller tijden. En haar verhalen over de Belgische detective Hercule Poirot leverden vele TV-Series en films op. Murder on the Orient express werd in de jaren ’70 al eens met een enorme sterrencast succesvol verfilmd. En ook deze versie zit vol met grote namen. Maar levert zo’n gelouterd ensemble ook automatisch een mooie film op?
Een detective op zoek naar rust
Wereldvermaarde detective Hercule Poirot (Kenneth Branagh) is wel aan een vakantie toe. Hij wordt in Engeland verwacht voor een zaak, maar laat zich door een goede vriend overhalen om luxe te reizen met the Orient Express en een paar dagen lekker te genieten van een rustieke treinreis. Ook op de trein zit Edward Ratchett (Johnny Depp), een onguur karakter die zich allerminst veilig voelt. Ratchett probeert Poirot in te huren als beschermengel, maar Poirot weigert. Die nacht komt Ratchett door een flink aantal messteken om het leven. Door een lawine komt de trein vast te zitten in de sneeuw. Terwijl alle reizigers wachten op hulp probeert Poirot de zaak op te lossen. Wie van de reizigers heeft deze brute moord op zijn of haar geweten?
Prima filmwereld
De film ziet er gelikt uit. Regisseur en hoofdrol speler Branagh tovert in een handomdraai de prachtige sfeer uit de Christie boeken op het witte doek. De klassieke treininrichting, de kleurrijke karakters en vooral het gevoel dat iedereen verdacht kan zijn… Net als haar boeken zit de film vol met details die een aanwijzing kunnen zijn, maar de kijker soms ook op een vals spoor zetten. Dat zenuwachtige trekje van die ene vent, of die mooie dame die maar niks wil zeggen, zouden we hier te maken hebben met een dader? De film zet de kijker met speels plezier een paar keer op het verkeerde been.
Rustige vertelstijl
Liefhebbers van de boeken en een goede whodunnit kunnen zich laven aan de theatrale vertelstijl van Branagh. De doorsnee filmkijker zal wellicht na een goed uur zich gaan afvragen of er niet wat meer te gebeuren staat. Het tempo ligt niet hoog, en op de moord en enkele spannende verhoren na gebeurt er niet heel veel. Dit is geen film waarbij de detective door nauwe regenachtige steegjes achter een geheimzinnige moordenaar aan loopt te rennen. Alle kat en muis spelletjes zijn vooral verbaal. Daarbij is het jammer dat een aantal aanwijzingen niet door de kijker voorzien kunnen worden, waardoor je als puzzelaar toch wel afhankelijk bent van de verteller.
Cast
De castleden krijgen allemaal hun momentje om te schitteren, zonder dat iemand echt de show steelt. Depp is prima op zijn plaats als man met een duister verleden. Branagh zet een concquent excentrieke Poirot neer wiens tics hem maken tot de detective die hij is. Tom Bateman speelt Bouc, een kennis van Poirot die hem overhaalt om deze zaak op zich te nemen. Op bepaalde momenten valt Bateman wel op zwaar overacteren te betrappen, maar storend is het gek genoeg niet. Star Wars ster Daisy Ridley speelt een geheimzinnige jongedame die qua intelligentie een waardige tegenstander is voor Poirot, en tot diens grote frustratie niet het achterste van haar tong laat zien. Als je bedenkt dat Willem Dafoe, Michelle Pfeiffer en Judi Dench ook nog in de film zitten, dan heb je aan bekende koppen geen gebrek.
Conclusie
Murder on the Orient Express is een mooi gemaakte en onderhoudende film geworden. Op bepaalde momenten had er wel een beetje meer tempo in de film gemogen. De duistere kant van Agatha Christie’s boeken komt niet altijd tot zijn recht in deze film, tot de finale. (Waar ik natuurlijk niks over ga zeggen). Gek op Whodunnits en laat je je graag lekker meeslepen in een goed opgezette filmwereld? Dan is dit wellicht een geschikte keuze voor een spannende filmavond. Heb je liever een onsje actie en opwinding in je misdaadfilms, dan kan je wellicht beter even verder kijken. Ik hoop zelf op een aantal sequels omdat ik nog niet klaar ben met Branagh’s versie van Poirot.
Be the first to comment