Sinds begin 2018 kunnen de abonnees van Netflix weer genieten van Friends. En hoewel veel fans van vroeger hier blij mee waren was er ook kritiek. Veel millennials ergeren zich aan sommige, in hun ogen, grievende afleveringen. Anderen wijzen er op dat Friends inmiddels al zo vaak op TV geweest is dat er eigenlijk geen reden meer zou zijn voor Netflix om dit te doen. En ik zeg: HEERLIJK!
Vrienden als familie
Friends startte in 1994 en werd in de tien seizoenen die zouden volgen een monstersucces. Love it or hate it, iedereen ouder dan dertig kent het bekende liedje en heeft minstens één keer in zijn leven al dan niet vrijwillig een stukje gezien. De serie ging over dat moment in je leven dat je op eigen benen probeert te staan en je vrienden je naaste familie vormen. De avonturen van Joey, Monica, Chandler, Ross, Phoebe en Rachel hadden voor veel mensen een hoog herkenningsniveau. Of het nou ging om het vinden van de juiste baan, geldtekort of de zoektocht naar de juiste partner; het ging vaak over dingen waar iedereen in het leven wel eens mee worstelde.
Persoonlijke connectie
Ik begon de serie pas echt te kijken in 1998 toen ik voor het eerst op kamers ging. Het was tegen het einde van de jaren negentig, en voor mij een nieuw begin. Niet langer was het ouderlijk huis met mijn familie mijn directe leefomgeving. Dus het thema van vrienden waar je lief en leed mee kan delen sprak aan. Ik ging dagelijks vooral met huisgenoten en studievrienden om, en zag mijn familie vooral in de weekends. Qua levensfase klopte het gewoon. En opgroeiend in de jaren ’90 was de serie voor mij gewoon een weerspiegeling van zijn tijd. Issues die toen speelden; het homohuwelijk, roken in het openbaar, de komst van internet, die hadden allemaal een plek in de serie. Een serie die in die tijd best een progressieve toon had.
Millennials
Anno nu zijn een aantal millennials niet zo blij met sommige plotelementen van Friends. Chandler die geschokt is als zijn vrienden hem vertellen dat hij een gay-quality heeft. Joey die ieder knap meisje seksualiseert. De zgn fat-shaming als Monica’s dikke verleden weer ter sprake komt. Het gebrek aan diversiteit. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Kennelijk waren dit zaken die in de jaren ’90 niet zo’n big deal waren, maar nu niet door de beugel kunnen. Elk decennium heeft zijn eigen issues, moraal en goede zaken van die tijd. Friends was voor zijn tijd een tikje braaf, maar nam van tijd tot tijd best wel een progressief standpunt in. En nooit pretendeerden de schrijvers dat de zes vrienden perfecte brave burgers zijn. Een serie waarin iedereen politiek correct zich netjes aan de regels gaat houden zou waarschijnlijk niet erg veel kijkers opleveren. Dus het feit dat de vrienden soms dergelijke trekjes laten zien maakt ze in mijn ogen juist menselijk. Daarbij, een serie van nu beoordelen naar de maatstaven van nu is sowieso ridicuul. Wat zouden deze mensen van Married With Children hebben gevonden?
Oud genoeg om hip te zijn
De serie is juist een heerlijke tijdcapsule voor mensen die tiener waren in de jaren ’90. De eerste mobiele telefoons. De lompe laptop van Chandler. Chandler’s vraag of iemand zin heeft om Doom met hem te spelen. De kleding die zo ontzettend gedateerd aandoet dat het al weer bijna hip is. Het feit dat nog niemand op een schermpje van zijn smartphone aan het staren is. Het is met een stukje melancholie dat ik naar deze serie kijk. Het gaat ook over een tijd dat we allemaal iets meer humor hadden, iets meer zelfspot, en niet iedereen binnen twee seconden zijn kwaadaardige of boze mening op twitter gooide. Of narcistisch genoeg was om zich persoonlijk beledigd te voelen als er een grap voorbij kwam over Monica’s lichaamsgewicht.
Central Perk
En zo blijft het ook nu nog leuk voor mij om naar Friends te kijken. Het is altijd fijn om tussen de middag of in een dood uurtje even aan te schuiven in Central Perk. Al was het alleen maar om Phoebe weer over stinkende katten te horen zingen. Of een kopje koffie van Rachel te krijgen. Ross te moeten aanhoren over Dinosaurussen. Te lachen om de gevatte opmerkingen van Chandler. Af te wachten wanneer Joey iets doorheeft. En om stiekem toch een beetje verliefd te zijn op Monica (Ja sorry, het hart wil wat het hart wil).
Netflix heeft tegenwoordig de optie om het intro van een serie te skippen. Maar het meeklappen tijdens I’ll be there for you is een vitaal onderdeel van naar Friends kijken. Een echte fan zou nooit dat intro overslaan. Thanks Netflix, voor dit schotsje springen door mijn jeugd!
Vijf favoriete afleveringen:
1) The One With the Embryos S4E12
2) The One Where Everybody Finds Out S5E14
3) The One With The Cop S5E16
4) The One Where Ross Got High S6E9
5) The One With the Prom Video S2E14
Be the first to comment