In de jaren ’80 was ik een beginnende computernerd. Ik had een Commodore VIC20 en was voorzichtig mijn eerste spelletjes (slechte versies van Balletje Balletje en Galgje) aan het programmeren. Computers kregen steeds meer invloed op de maatschappij, maar voor velen was het nog geheimzinnige abracadabra. Het potentieel van wat je met computers kon doen was nog redelijk onbekend. Wel waren velen bang voor futuristische machines doe voor zichzelf zouden kunnen denken en de mens overbodig gingen maken. De film WarGames gaat over dit soort angsten.
“A strange game. The only winning move is not to play…”
Gewoon een spelletje...
David Lightman (Matthew Broderick) is een jonge whiz kid die beter is met computers dan met leren. Zijn klasgenote Jennifer Mack (Ally Sheedy) vindt hem op een leuke manier vreemd en krijgt interesse in David. David is echter bezig met het willekeurig hacken van bedrijven in de hoop wat interessante programma’s en games binnen te halen. Op een dag komt hij een bedrijf tegen die bijna niet te hacken valt. In plaats van opgeven drukt hij door. De beveiliging is ontworpen door ene Dr. Falken (John Wood), en David probeert alles over hem aan de weet te komen. Met deze informatie lukt het hem de beveiliging te hacken, en hij ontdekt een aantal programma’s waarvan hij denkt dat het oorlogsspelletjes zijn. Wat hij niet weet is dat hij zojuist heeft ingebroken bij een zelfdenkend computersysteem van het Amerikaanse leger. Deze computer simuleert nucleaire oorlogsscenario’s, en aangezet door David probeert de computer de mensheid in een atoomoorlog te storten.
Whiz kid
Een whiz kid als held in een film was vroeger voor mij een big deal. Tegenwoordig heb je series zoals The Big Bang Theory waarin het lijkt alsof nerds de helden zijn. Het zijn van een nerd is tegenwoordig hip en trendy. Wat mensen niet begrijpen is dat in de jaren ’80 computerfanaten zichzelf niet als nerd zagen. We waren gewoon bezig met dingen die we leuk vonden, of het nou gaat om Comics, Videogames of Fantasy. De term nerd was vooral een label dat anderen je oplegden, en doen alsof het tegenwoordig een geuzennaam is slaat de plank mis. Ik erger me al een tijdje aan de weergave van geekculture of nerds. Het is tegenwoordig meer een modegril waarvoor mensen hard hun best doen “om erbij te horen“. In de jaren ’80 deden mensen zoals ik niets om erbij te horen, we waren bezig met onze passie. Als dat je een nerd maakt voor de buitenwereld… so be it. David Lightman komt een stuk dichter in de buurt van hoe wij onszelf zagen dan Leonard, Sheldon, Raj en Howard uit TBBT.
Broderick
Matthew Broderick was in de jaren ’80 hot. WarGames was niet zijn eerste film, maar betekende wel zijn grote doorbraak. Een paar jaar later zou het bekendere Ferris Bueller’s Day Off volgen. Tegenwoordig lijkt zijn ster een beetje gedoofd. In WarGames is hij echter een prima op dreef als jonge hacker die wanhopig probeert een derde wereldoorlog tegen te houden. Echte hackers zullen het nodige hebben aan te merken op de scenes waarin we David aan het werk zien. Maar als je deze scenes vergelijkt met latere 90’s films zoals Hackers en Swordfish, dan heeft WarGames in elk geval de juiste touch gevonden. De rommelige jongenskamer van David, met alle losliggende diskettes, tapes en computerblaadjes komt dicht in de buurt van hoe ik het in mijn jeugd herinner. Het blind met je computer aanklooien tot iets werkt ook. Maar voor de liefhebber die erg van ongeloofwaardige hackmomenten houdt is er tegen het einde nog een heerlijk spelletje Boter-Kaas en Eieren.
Conclusie
WarGames heeft een simpele premisse, maar weet die volgens perfect uit te werken. Hackers waren voor de Amerikaanse overheid een groeiend probleem, en een nachtmerriescenario was dat iemand zou inbreken en “per ongeluk” een kernraket afschieten. WarGames weet de kijker zonder al te veel special effects een geloofwaardige film over technologie voor te schotelen, en ook nog een spannende. Als kind was ik helemaal gek van deze film, en toen ik ‘m laatst terugzag op Netflix bleek hij nog steeds erg genietbaar. Iets wat we over zijn latere sequel WarGames: The Dead Code niet kunnen zeggen. Heb je zin in een onderhoudende jaren 80 film, dan is WarGames zeker de moeite waard.
Be the first to comment