Soms scoort men met een film een leuke bescheiden hit. Waarom zou je daar tevreden mee zijn als je dit succesje ook kan uitmelken? Te vaak besluit men een vervolg te maken op een film die dat helemaal niet nodig heeft. Of een vervolg die het eerste deel alsnog een slechte nasmaak geeft. Of eigenlijk was de eerste film al niet veel soeps, dus waarom dat vervolg? Een overzicht van tien slechte vervolgfilms uit deze eeuw waar we niet op zaten te wachten.
Book of Shadows: Blair Witch 2 (2000)
The Blair Witch Project was een enorm en onverwacht succes dat het genre van de Found Footage Film eigenhandig op de kaart zette. Er waren voorgangers in dit genre, maar zelden zo slim en goed neergezet als dit kleine project. Deel twee parasiteert hevig op dit succes en laat direct het found footage idee los. Wat we nu kregen was een doorsnee horrorfilm dat alleen maar enige aandacht kreeg vanwege de naam. Puur en alleen gemaakt voor de snelle dollars.
Bad Boys 2 (2003)
Na het redelijk amusante eerste deel vloog Michael Bay flink uit de bocht met deze wanprestatie. Braziliaanse sloppenwijkbewoners worden allemaal als misdadigers neergezet (en de complete wijk gesloopt), Nederland is een corrupt drugsland, doodskisten compleet met lijk worden voor auto’s gesmeten… Smakeloosheid, zinloosheid en Xenofobie lossen elkaar in hoog tempo af. Door enkele verwijzingen in Hot Fuzz denken veel mensen dat Bad Boys 2 een must see is… Nee dus.
The Whole Ten Yards (2004)
Deze opvolger van het aardige The Whole Nine Yards is op diverse vlakken totaal overbodig. Er was na het eerste deel niks meer te vertellen, en dus moet men echt een verhaaltje forceren. De acteurs stralen aan alle kanten uit dat ze er geen zin in hadden. De schrijvers slagen er niet in enige logica of humor in het verhaal aan te brengen, en het publiek deed wat het moest doen. Het bleef weg. Een schoolvoorbeeld van “hoe maak je geen film“.
Deuce Bigalow: European Gigolo (2005)
Er zijn soms diverse redenen waarom je een slechte film alsnog kan gaan zien. Voor Nederlanders is European Gigolo nog leuk omdat de film zich afspeelt in Amsterdam. Dit levert geen nieuwe inzichten op: de gebruikelijke hoeren, drugs en klompengrappen passeren de revue. Het is ook gênant hoeveel bekende Nederlandse acteurs hebben lopen bedelen voor een klein mini-rolletje in deze erbarmelijk slechte film. Met als dieptepunt de ontploffende piemel van Jeroen Krabbé.
Basic Instinct 2 (2006)
Sequels maken soms meer kapot dan je lief is. Dit soort waarschuwingskreten zouden verplicht op bepaalde filmposters moeten komen te staan. Deze totaal onnodige vervolgfilm vertelt de kijker totaal niks nieuws over het karakter van Sharon Stone, die ook te oud is geworden om op dezelfde manier verleidelijk en gevaarlijk te zijn. Een oudere dame kan best nog seksualiteit uitstralen, maar als ze zich nog steeds als jongere voordoet is het gewoon pijnlijk. Accepteer dat je geen twintiger meer bent, en pas het script en presentatie daarop aan. Stone’s borsten wonnen de Razzie voor slechtste koppel in een film.
The Pink Panter 2 (2009)
Steve Martin was ooit een gevierde grappenmaker, maar dat zijn glory days ver achter ons liggen zien we in TPP2. De remake van de vroeger zo leuke serie was al redelijk overbodig, maar dit vervolg op de remake al helemaal. De grappen gaan niet veel verder dan heel erg goedkope slapstick. Gezien de enorme hoeveelheid prima acteurs in bijrollen een mooi voorbeeld van weggegooid talent.
Transformers: Revenge of the Fallen (2009)
Toen ik dit rijtje slechte films begon kwamen de Transformers direct naar voren. Alleen was er nog discussie over welk deel. Wat mij betreft is dat volkomen duidelijk. Transformers 2 ROTF is de meest overbodige, suffe gemaakte film van de serie. Overdreven trage slowmotions, lens flares en sommige “humor” (of wat daarvoor door moet gaan) is te langdradig en misplaatst (scene met de moeder die per ongeluk high wordt). De film legt schaamteloos alle zwakheden van Michael Bay als schrijver en regisseur bloot. De vierde en vijfde film hadden overigens ook moeiteloos in dit rijtje kunnen staan.
Sex and the City 2 (2010)
De serie was leuk, en bouwde in zes jaar 4 karakters op waar veel mensen zich mee konden identificeren. Om dat vervolgens in twee films weer af te breken. De eerste film ging nog net, maar de tweede film is onvergefelijk slecht. Niet alleen is de film simplistisch, racistisch en kortzichtig: het zet de vier dames neer als simpele zieltjes die alleen maar bezig zijn met consumptie, elkaars mannen en huilen om triviale zaken. En Miranda’s rol is teruggebracht tot een keer of acht enthousiast Whoeoe schreeuwen. Hoe diep kan een franchise zinken.
Taken 2 (2012)
Wow, wat was Liam Neeson een enorme bikkel in de eerste Taken. In zijn eentje rolt hij een heel Oost-Europees netwerk van vrouwenhandelaren op, en is de schrik van de Parijse onderwereld. De held improviseert alles ter plekke, maar veel van de actie is logisch, to the point en geloofwaardig. En juist dat gevoel mist in dit deel.De lusteloosheid straalt er vanaf. Om het nog maar niet te hebben over het ridicule gebruik van handgranaten in de grootste stad van Turkije. Een mooi voorbeeld van een vervolg dat de goede naam van zijn voorganger kapot maakt.
The Hangover Part III (2013)
Ja, de eerste Hangover film was een hilarisch kassucces dat ik met veel plezier nog eens zie als hij ergens voorbij komt op TV. Het tweede deel liet al zien dat je maar zoveel kan doen met het basisidee van deze simpele film. Maar deel drie verliest zich helemaal in zwartgallig bedoelde humor. Zelden zag ik een sequel die zo wanhopig iets nieuws probeerde te doen met een uitgekauwd concept. De toon van de eerste twee films laat men helemaal los, en waarom men deze film per se wilde maken blijft onduidelijk. De enige Hangover is voor de kijker.
Be the first to comment