Sinds midden jaren ’80 ben ik een Star Wars fan. Dat is niet speciaal, veel mensen van mijn generatie vielen in hun jeugd voor de kosmische avonturen van Luke, Leia en Han. Heel lang hebben we het moeten doen met drie films (over de kerst-special zullen we het maar niet hebben) als het op het witte doek aankwam. Tegenwoordig lijkt er elk jaar wel een Star Wars-film uit te komen. Ik ben nog steeds een enorme fan, maar Solo is de eerste Star Wars-film (vanaf de prequels) die ik niet meteen op premièredag in de bioscoop zag. Waarom niet?
Overdaad schaadt
Zo om de drie jaar kijk ik, net als de karakters uit How I Met Your mother de originele drie films terug. Het zijn leuke, spannende en cinematografisch indrukwekkende films die doordrenkt zijn met jeugdsentiment. De prequel DVD’s heb ik wel, maar liggen op de plank stof te vergaren. Alleen Revenge of the Sith is wat mij betreft het terugkijken waard. Nu Disney los is gegaan met de franchise heb ik gemengde gevoelens. The Force Awakens, the Last Jedi en Rogue One zijn alle drie fijne films, maar overdaad schaadt. Hoe meer achtergrond aan de originele trilogie wordt toegevoegd, hoe meer de magie een beetje verloren gaat.
Is al die achtergrond nodig?
Han Solo introduceerde zichzelf ooit in A New Hope als: “Han Solo, Captain of the Millennium Falcon.” Boem! Meer hoefde je voorlopig niet te weten. Gedurende de film leerden we hem kennen als de schavuit met het hart (uiteindelijk) op de juiste plek. Dat zijn verleden een beetje mysterieus is draagt juist bij aan waarom het karakter werkt. De kijkers vermoeden wel dat Han een twijfelachtig verleden heeft, maar dat we niet alles weten is juist een enorme plus. Ik zat dan ook eigenlijk helemaal niet te wachten op een prequel die het verleden van Han ging uitwerken.
Slagroomtaart
Youp van ‘t Hek schreef ooit over de mislukte zender Sport 7 en voetbal dat hij één keer in de week best een lekker petit fourtje lust, maar echt niet elke dag slagroomtaart in zijn mond geramd wil krijgen. Zo voelt Solo voor mij ook een beetje. Al een paar weken hik ik er tegenaan of ik deze film moet gaan zien, en elke keer besluit ik dat ik nog geen zin heb. Het feit dat Disney steeds meer proefballonnetjes oplaat voor spin-off films in het Star Wars universum maakt mij dan ook niet extra vrolijk. Integendeel, ik vraag me steeds vaker af of we niet gewoon een succesvolle film moeten waarderen voor wat hij is, zonder het flink uit te melken.
Geen oordeel over de film zelf
Dit is geen diskwalificatie van Solo per sé. Ik heb de film nog niet gezien, wellicht zou ik hem best oké vinden. Het zou ook heel goed kunnen dat ik volgende week wel tijd heb, en denk, vooruit dan maar. Maar het feit dat we een nieuwe Star Wars film hebben, en ik (en met mij veel andere fans) niet meteen tijdens openingsweekend stonden te trappelen is (in elk geval voor mij) veelzeggend. Dus wat mij betreft hoeft Disney niet een film te maken over die ene Stormtrooper die zijn hoofd stootte in a New Hope. Laat sommige zaken maar over aan de verbeelding.
Be the first to comment