Jurassic World: Fallen Kingdom

Jurassic Park van Steven Spielberg blijft één van de beste popcornfilms ooit gemaakt. Dat moment dat we via de helikopter voor het eerst een glimp opvangen van Isla Nublar en de muziek aanzwelt… kippenvel. En wat te denken van dat moment dat Alan Grant voor het eerst een blik werpt op een levende dinosaurus? De film zit vol met memorabele momenten. Dat imposante en grandioze dat de Dino’s in de eerste films uitstraalden ontbreekt voor een groot deel in de sequels. Kan dit vijfde deel de magie weer terugbrengen?

“Genetic power has now been unleashed. You can’t put it back in the box.”

Reddingsmissie
Een dreigende vulkaanuitbarsting lijkt al het leven op het eiland uit te wissen. De mensheid worstelt met de vraag of het de dino’s moet redden. Claire (Bryce Dallas Howard) zet zich in voor het behoud van deze prachtige dieren en krijgt support van Eli Mills (Rafe Spall). Mills werkt voor multimiljonair Benjamin Lockwood (James Cromwell) de voormalige partner van Jurassic Park oprichter John Hammond. Lockwood wil de dieren redden en onderbrengen in een veilig reservaat waar de natuur haar gang kan gaan. Claire moet proberen haar ex Owen Grady (Chris Pratt) over te halen om te helpen. De reddingsmissie gaat vol goede moed onderweg naar het eiland. Maar daar aangekomen blijkt dat Mills er een eigen agenda op nahoudt.

Trailer vol spoilers
Het is jammer dat de trailer al verraadde dat er een twist in de film zit. In plaats van een reddingsoperatie is Mills dus andere dingen van plan. Als we dit in de bioscoop pas te weten waren gekomen had het de kijker een aardige verrassing bezorgt. En dat is jammer, want verrassingen kan de film goed gebruiken. Het is allemaal enorm voorspelbaar, je weet bijna elke scene ongeveer wat er gaat gebeuren. Behalve Claire en Grady zit de film vol bordkartonnen karakters. De geldbeluste schurk, de techneut die overal bang voor is, het stoere meisje met rappe tong en natuurlijk nog een gemene jager waarvan de kijker al weet dat hij gruwelijk aan zijn einde gaat komen. Vooral de techneut die elke scene maar jammert dat hij bang is om dood te gaan irriteert mateloos. Hij is vooral een last voor de helden en je hoopt dat hij opgegeten gaat worden.

Hybride
Ook de dino’s hebben voorspelbare taken. De T-rex is er vooral om op het laatste moment redding te brengen als andere dino’s de helden bedreigen. De raptor is het beste vriendje van Grady… En dit waren nog de gevaarlijkste dino’s uit de originele film. In plaats daarvan komt het gevaar deze keer van (Gaaaaaapppp) een genetisch gemanipuleerde dino hybride. Net als in de vorige Jurassic World vond men gewone dino’s kennelijk niet spannend genoeg meer. En juist dat is jammer. Het opschalen van het gevaar haalt een groot deel van de charme van het origineel weg. Wat gaan we in de volgende films krijgen? Vuurspuwende dino’s? Het lijkt er steeds meer op dat men een soort Godzilla film aan het maken is.

Conclusie
Zoals jullie merken ben ik niet enorm te spreken over Jurassic World: Fallen Kingdom. De voorspelbaarheids-factor ligt me gewoon veel te hoog, en de gewone dino’s hebben een ondersteunende rol ter faveure van een suffe hybride. Er zit eigenlijk maar één juweeltje in deze film. Op het moment dat het eiland definitief door de vulkaan verzwolgen wordt zien we op de kade één eenzame dino die wanhopig naar een vertrekkend schip blijft loeien (is loeien het juiste woord?). Een hartverscheurend moment waarvan de film er helaas te weinig kent. De arme dino wordt slachtoffer van de natuur, net zoals de Jurassic Park franchise slachtoffer is geworden van doorslaande hollywoodbonzen. De casual filmganger zal nog wel enig vermaak vinden, maar het origineel had beter verdient.