Bryan Singer heeft veel succes gehad met het vertalen van X-Men naar het witte doek. X-Men wordt uitgegeven door Marvel Comics, de grote concurrent van DC-Comics, onder andere de uitgever van Superman en Batman. Als je vervolgens net als Bryan X-Men achter je laat om aan de nieuwe Supermanfilm te gaan werken, dan krijg je toch een beetje het gevoel alsof iemand van Ajax naar Feyenoord overstapt. En als je dan met zoveel gusto een dergelijk project oppakt, waarom is het resultaat dan zo gewoontjes?
“You wrote that the world doesn’t need a savior, but every day I hear people crying for one.”
Vijf jaar later
Wanneer aardse astrologen ver in de ruimte de overblijfselen van Krypton ontdekken, vertrekt Superman om te zien of hij daadwerkelijk de enige kryptoniër is die de ontploffing van zijn planeet heeft overleefd. Vijf lange jaren blijft hij weg en omdat hij niet echt afscheid heeft willen nemen laat hij de mensen vertwijfeld achter. Lois besluit dat ze door moet met haar leven en schrijft een bitter artikel over het feit dat de wereld geen Superman nodig heeft. Als Superman terugkomt heeft Lois een kind en woont ze samen met haar verloofde Richard. Ondertussen is Lex Luthor weer op vrije voeten en heeft hij zijn zinnen gezet op de geheimen die Supermans ijzige fort herbergen. Met deze plannen hoopt hij macht en rijkdom te vergaren.
Weinig origineel plot
Dat Bryan Singer een fan van de eerste Superman film is steekt hij niet onder stoelen of banken. De verwijzingen naar de eerste film spatten van het scherm af. Bovendien verwerkt hij hier en daar nog leuke andere knipoogjes voor de fans van de strips. Allemaal leuk een aardig, maar er is ook nog zoiets als een verhaal en intrige vertellen. Jammer genoeg gaat dat wederom niet verder dan Lex Luthor met een slecht plan en een handvol kryptoniet om Superman tegen te houden. Hebben we dat al niet te vaak mee mogen maken?
Casting
De casting voor deze film zal velen nogal verbaasd hebben. Routh is een volslagen onbekende die het beroemde kostuum met de cape mag aantrekken. De gelijkenis met zijn voorganger Reeve is echter duidelijk en hij brengt het er zeker niet slecht van af. Misschien is hij ietwat saai, maar Superman is nou eenmaal de padvinder van het DC-Universum, niet direct een getormenteerde held als bijvoorbeeld Batman. De grote blunder die men bij het casten heeft gemaakt zit ‘m in Lois Lane. Kate Bosworth is absoluut veel te jong voor haar rol. Ze komt voortdurend als een verongelijkte tiener over en niet bepaald als de ervaren journaliste Lois Lane die op het punt staat een Pullitzer te winnen. Geen moment slaagt ze erin haar rol geloofwaardig te maken en je gaat je daardoor aan haar irriteren.
Superman tegen de gewone man
Waarom moet Superman het altijd tegen mensen opnemen? In de strips waren toch genoeg superschurken die in een film zouden kunnen figureren? Toen deze film definitief vorm leek te krijgen droomde ik van een Supermanachtig gevecht zoals in de derde Matrix film. Groots, dramatisch en vol spanning. Dat heeft deze film echter niet te bieden. Wel prachtig om naar te kijken is de scène waarin Superman een vliegtuig en zijn inzittenden weet te redden, evenals de momenten waarop Routh een prima Clark Kent (Supermans alter ego) weet neer te zetten. Je gelooft direct waarom niemand ziet dat Superman en Kent één en dezelfde persoon zijn, daarvoor is Kent gewoon te sullig.
Conclusie
In deze recensie dus een hoop kritiek. Toch heeft de film genoeg kijkplezier te bieden, en is het geen straf om naar de lekker bekende themamuziek te luisteren. Het jammere is dat deze film de fans niks nieuws wist te bieden, Singer warmde vooral de ingrediënten van de eerste film weer op. Misschien was hij gewoon teveel fanboy, en te weinig schrijver om dit project een wat meer serieuze touch te geven. Superman keerde inderdaad terug, maar niet zo vernieuwend als ik (en vele fans) hadden gehoopt. Prima popcornvermaak, maar een sequel zat er na een teleurstellende box office niet meer in.
Be the first to comment