Ooit was Jennifer Lopez een absolute A-list actrice. Na haar break-up met Ben Affleck en films als Gigli ging het met haar filmcarrière langzaamaan bergafwaarts. Veel van die films zijn in de vergetelheid geraakt, tot ik onlangs deze titel tegenkwam. Soms ben ik best even in voor een “lekker niks aan de hand” film. Dus laten we J-Lo weer eens een kansje geven.
“You’re bringing a girl home… now? She’s just got off from the funny farm!”
Charlie (Lopez) is een leuke meid met 1001 baantjes. Ze probeert het te maken als tekenaar/modeontwerpster, maar wachtende op haar big-break is het honden uitlaten geblazen en meer van dat soort intelligente bezigheden. Dan loopt ze een leuke dokter tegen het lijf, en die ziet Charlie wel zitten. Het is ware liefde, en de twee gaan al snel samenwonen. Maar dan breekt de dag aan waarop Charlie haar schoonmoeder moet gaan ontmoeten, de wereldberoemde journaliste en TV-Host Viola Fields (Fonda). Viola is echter niet de jongste meer, en daarom wordt ze door de TV-bonzen vervangen door een jongere journaliste. Viola krijgt een zenuwinzinking en een hekel aan alles wat jong en vrouw is. Ze probeert zelfs een dom en blond zangeresje in haar show te wurgen na het geven van te veel domme antwoorden. Ze wordt ontslagen en probeert thuis bij te komen. Haar zoon is het enige wat ze nog heeft, en ze wil hem zeker niet kwijt raken aan Charlie, die in haar ogen net zo dom en onnozel is als al die andere domme meisjes van haar leeftijd.
Met Monster in Law is het duidelijk dat schrijver, regie en film-bonzen niet zo maar een romantisch gevalletje wilden. Nope, hier is geen plek voor kleine-meisjesromantiek. Met Lopez en Fonda heeft men enkele acteer-zwaargewichten, en ze worden ondersteund door een cast die zijn sporen meer dan verdiend heeft. Het ongelooflijk originele verhaal, de kosten nog moeite sets, en de werkelijk meesterlijke dialogen doen de rest. Met Monster in law leek men de nieuwe Oscar-gigant in huis te hebben…
Dat Monster in Law zo’n meesterwerk is geworden is natuurlijk geen verrassing. De regie is in handen van de gelouterde Robert Luketic, die met juweeltjes als Legally Blonde en Win a Date with Tad Hamilton! al liet zien dat internationale roem slechts een kwestie van tijd was. Lopez is al jaren bekend als absoluut acteertalent en kan elke film moeiteloos in haar eentje dragen. Jane Fonda heeft al 15 jaar geen film meer gemaakt, maar dat blijkt slechts een pluspunt. Ze heeft al die jaren kunnen rijpen, en al die opgekropte acteertalenten komen in haar grootse rol in één keer naar de oppervlakte. Ze geeft Viola een diepgang en emotie mee zoals niemand anders dat kan. In één klap weet Fonda zich zo weer tussen de groten van nu te plaatsen.
Ik kan nog steeds niet de juiste woorden vinden om maar aan te blijven prijzen waarom Monster in Law zo’n geweldige film is. Is het de romantische dialoog waarmee Dr. Kevin zijn oogappeltje Charlie weet te veroveren? Zijn het de werkelijk hilarische bijrollen van Charlie’s vrienden? Ik bedoel, een homo als beste vriend voor Charlie, die haar met goede raad en stereotype gay-uitspraken probeert te helpen… HOE KOM JE EROP? Of heb ik me laten veroveren door het originele plot, dat me heerlijk van A naar B sleept zonder me ook maar ergens een onverwacht zijpad in te slepen? Ik heb geen idee.
Conclusie
Mocht het je nu nog niet duidelijk zijn: Monster in Law is vooral een monster van een product. Het plot is slaapverwekkend en de dialogen deden me bijna braken. Waarom Fonda na al die tijd voor dit bedrijfsongeval haar comeback wilde maken is mij volslagen onduidelijk. Grappen zijn verschrikkelijk slecht getimed, of komen niet over. Alleen Viola’s assistente zorgt af en toe voor een komische noot, maar dat is gewoon niet genoeg. Op het moment dat de film nog een beetje leuk dreigt te worden, verplettert het script alle hoop met het ergste wat je in een film kan doen: een moralistische toespraak. In een laatste poging om de kloof met haar schoonmoeder te slechten, kraamt Charlie een speech eruit waar alle soccer-moms van Amerika trots op zouden zijn, maar ik dus niet. Deze film verdient het om in de afvalbak van de filmhistorie te verdwijnen.
Be the first to comment