Denzel Washington verraste me de laatste tijd een beetje met zijn keuzes voor broeierige actiefilms als 2 Guns, Safe House, Man on Fire en the Equalizer. Natuurlijk weten we allemaal dat hij een behoorlijk intimiderende persoonlijkheid kan neerzetten, maar ik vind hem stiekem eigenlijk een te groot talent voor een “schiet ze maar overhoop wij tellen de lijken wel” actiefilm. Toch werkte het allemaal prima, en Denzel slaagde er in om de eerste Equalizer film boven de rest van dit genre uit te tillen. Dat gaf me vertrouwen voor deel twee.
“I’m your father. Your mama forgot to tell you about me.”
Robert McCall (Denzel Washington) is nog steeds een geheimzinnige loner die af en toe zijn nek uitsteekt om mensen in nood te helpen. Hij bezorgt een ontvoerd meisje terug bij haar arme moeder, staat een oude man bij om een verloren gewaand portret van diens zus terug te krijgen en probeert ook nog eens een jonge vent die vlakbij woont op het rechte pad te houden. Dit alles doet hij het liefst op de achtergrond, en zelden wil hij enige erkenning of krediet voor zijn hulp. Maar dan komt een goede vriendin van McCall om het leven terwijl ze een nare moordzaak aan het onderzoeken is. De moordenaars zelf zijn ook weer vermoord, iemand is bezig losse eindjes door te knippen. McCall wil er alles aan doen om er achter te komen waarom één van de weinige vrienden die hij nog had moest sterven.
Denzel is inmiddels een patente midzestiger, en weet nog steeds een fysiek intimiderende persoonlijkheid neer te zetten zonder zich helemaal het leplazerus te trainen. In de eerste film nam regisseur Antoine Fuqua de tijd om de talenten van McCall uit de doeken te doen, nu laat hij vooral zien waarom Robert doet wat hij doet. Dit inkijkje in de psyche van de held is interessant, maar helaas weinig verrassend. Suggestie is vaak veel intrigerender dan alles maar voor de kijker uitspellen. McCall krijgt teveel achtergrond mee en is zo een stuk saaier geworden. Dat McCall een tegenstander van formaat is komt in de film wel goed naar voren. Denzel gaat in de actiescènes tekeer als een jonge hond. En zowaar zijn er ook nog enkele spannende suspense momentjes en enige comic-relief in de film te ontwaren.
In dit tweede deel wil men veel te veel vertellen. Het is een beetje een hoofdverhaal met een stuk of drie bijverhaaltjes. Dit had kunnen werken als het hoofdverhaal een stevig verankerd geheel was geweest. Jammer genoeg zit de film vol plotgaten en is de motivatie van de schurken ronduit vaag. Deze schurken zouden absolute professionals moeten zijn, maar hun idee van het uitwissen van sporen na een moord is het plegen van nog meer moorden. Als je wilt dat een zaak geruisloos naar de achtergrond gaat verdwijnen is het niet handig dat je iedereen die erbij betrokken is luidruchtig laat afmaken. De motivatie van de schurken is vooral geld, dus daar moeten we het dan maar mee doen.
Conclusie
Als regisseur maakte Antoine Fuqua een paar aardige films, maar Training Day was toch wel zijn uitschieter. Daar brengt ook The Equalizer 2 zeker geen verandering in. Denzel is prima op dreef, maar het rommelige verhaaltje en de vele onnodige bijverhalen maken dit een film die een strakkere regiehand had kunnen gebruiken. Door flink wat te snijden in de onnodige ballast en de schurken wat logischer te laten opereren had dit nog een aardige film kunnen worden. Nu is The Equalizer 2 helaas een middelmatig product geworden dat je snel zal vergeten. Jammer van de verder prima gefilmde actiescènes. Ik vraag me af of er na het zien van dit deel nog veel mensen op deel drie zitten te wachten.
Be the first to comment