Het vorige decennium bracht een aantal prima films en grote hits voort. Maar niet elke film is voorbestemt om een populaire evergreen te worden. Sommige films raakten na een klein succesje in de vergetelheid, kregen nooit het succes dat ze verdienden of waren een enorme hit maar bleken echt een kind van hun tijd. Tien films die wat ons betreft de moeite waard zijn om nog eens te bekijken.
8 Mile – 2002
Rapfilm 8 Mile was destijds een enorme hit door de soundtrack en de rijzende carrière van Eminem. Eminem is geen groots acteur, maar slaat zich er bij zijn debuut aardig doorheen. Zijn prestaties zijn sowieso geloofwaardiger dan bijvoorbeeld collega muzikanten Britney Spears, Mariah Carey en Madonna. Ook is het aardig om Kim Basinger weer eens tegen te komen. Zij speelt een niet onaardige rol als de moeder van Eminem. De Rapbattles zijn het hoogtepunt van de film en brengen de juiste Rocky-vibe in de kijker boven. In hoeverre de film is gebaseerd op het echte leven van Eminem wordt voor de kijker niet duidelijk.
L’auberge Espagnole – 2002
L’auberge Espagnole is een prettige film. Hilarisch, herkenbaar en afwisselend, zo’n film die het predicaat een lach en ‘n traan verdient. Misschien is het wat veel om L’auberge Espagnole een klein juweeltje te noemen, maar in kan u deze film met een gerust hart aanraden. De avonturen van de in het buitenland studerende en reizende Xavier verdienen het om ook these days een breed publiek aan te spreken. Waarschuwing: het zien van deze film kan een voorkeur voor lange reizen naar het buitenland aanwakkeren.
21 Grams – 2003
Onze recensent Rob Koopman was destijds wild van deze film: 21 Grams kwam in aanmerking voor zijn 20 favoriete films ooit. Deze misdaadfilm vraagt echter wel een zekere state of mind. Wil je dus optimaal van de film genieten, kies dan wel het goede moment. Natuurlijk is de film geen Passion of the Christ qua impact, maar je moet niet net vier Johnny Walkers achter je kiezen hebben om de bedoelde diepgang van de film te willen voelen. 21 Grams is een meer dan geslaagde film die de kijker om de tuin leidt, imponeert en tevreden stelt. Neem alleen wel de Johnny Walkers nádat je de film gezien hebt, je zult ze nodig hebben.
Phone Booth – 2003
Stu heeft een wel een mobieltje, maar zoals iedereen weet, kun je daarop vrij gemakkelijk achterhalen wie er allemaal mee gebeld zijn. En wie vreemdgaat, probeert nu net dat te voorkomen. Dus pleegt Stu zijn overspelige telefoontjes in ouderwetse telefooncel. Maar als hij op een dag wil bellen gaat de telefoon uit zichzelf over. Stu kan niet de drang weerstaan om op te nemen. Had hij dat maar niet gedaan, want de vreselijkste dag uit zijn leven is nu begonnen. In de sobere setting van Phone Booth wordt weer eens bewezen dat spannende films kunnen worden gemaakt met weinig rompslomp en special effects. En het succes is te danken aan het ijzersterke verhaal.
Touching the Void – 2003
Deze indringende documentaire is zeer zeker het bekijken waard. De beelden zijn werkelijk prachtig, en het verhaal is soms te ongelofelijk voor woorden. Klimmer Joe breekt tijdens een afdaling zijn been. Zijn klimpartner Simon Yates probeert hem aanvankelijk van de berg te laten zakken, maar bij deze poging stort Joe de diepte in. Hij wordt voor dood achtergelaten maar blijk taaier dan de kijker voor mogelijk had gehouden. Touching the Void is misschien niet ieders kopje thee, maar heb je een zwak voor goede documentaires of heb je iets met bergbeklimmen, dan is deze film zeker de moeite waard.
Sideways – 2004
Een eenvoudig verhaal, maar bijzonder geloofwaardige karakters, goede acteerprestaties en bijzonder grappige taferelen maken van Sideways een hele knappe en ontroerende film. Twee mannen ondernemen een enerverende en roadtrip langs diverse Amerikaanse wijnboeren. De film leunt vooral op dialogen en sfeer. De onderlinge verhoudingen in Sideways kloppen gewoon, de verschillende plotelementen zijn knap afgewogen waardoor deze film niet gaat vervelen. Een film als deze loopt namelijk altijd het risico te traag te worden, maar gelukkig is dat niet het geval geweest. Let echter wel op dat het hier een zwarte komedie / drama betreft, dus iemand die verwacht twee uur lang in een stuip te liggen zal teleurgesteld worden. Sideways is een goede film om van te genieten met een lekker wijntje.
Mean Creek – 2004
Een film over pesten die men op elke middelbare school zou moeten vertonen. Mean Creek is een erg mooie film die op verschillende festivals een aantal nominaties en prijzen in de wacht sleepte. In een krappe 90 minuten geeft regisseur Estes de kijker een blik in de gedachtewereld van een pestkop. Hij doet dit zonder direct conclusies te trekken of te oordelen. Dit wordt aan de kijker over gelaten, maar zal je niet makkelijk vallen. Het verhaal is namelijk behoorlijk complex en wordt door de jonge acteurs zeer geloofwaardig overgebracht. Absoluut een geweldige prestatie. Mean Creek moet je zeker zien.
V for Vendetta – 2005
De Wachowskis verdienen met deze film destijds weer wat respect terug, na de laatste twee delen in de Matrix-trilogie was ik namelijk behoorlijk in ze teleurgesteld. Veel werd echter weer goedgemaakt door deze briljante samenwerking met debutant McTeigue. In de lange lijst van goede comicverfilmingen hoort V for Vendetta absoluut ergens in de top thuis. Zeker als je bedenkt dat deze film niet meelift op de hype rond Comicfilms van tegenwoordig. V for Vendetta vindt de juiste balans tussen actie, emotie en verhaal en is zeer stijlvol gemaakt. Naast een steengoede film is V for Vendetta een feest voor ogen en oren dus een goede geluidsset en een flinke tv zijn aan te raden. Destijds een grote hit, maar tegenwoordig door al die honderden comicfilms een beetje naar de achtergrond verdwenen.
De Sportman van de Eeuw – 2006
Sportman van de Eeuw lijkt het lot beschoren om de meest ondergewaardeerde film van de eeuw te worden. Elke keer als ik de film probeer aan te raden kan men maar niet over het thema uit: een man met een passie voor paalzitten. Ironisch genoeg is het verhaal van Taeke ook een beetje het verhaal van de film. Aanvankelijk lijkt een film over paalzitten misschien een beetje vreemd, maar als je je daarover heen kunt zetten, dan zie je één van de meest sympathieke producties in jaren, waar ik werkelijk meer dan anderhalf uur puur van heb lopen genieten. Een absolute aanrader, ook al ben ik bang dat niet genoeg mensen mijn raad gaan opvolgen.
The Queen – 2006
Deze film over de nasleep van de dood van Prinses Diana leverde Helen Mirren een Oscar op. The Queen is een ware triomftocht voor deze gelouterde actrice geworden, en een waardevolle les voor iedereen die serieus acteur of actrice ambieert te worden. Het knappe is dat de film op kritische wijze de daden van Elizabeth observeert, maar desondanks zonder goedkope filmtrucjes een heleboel sympathie voor het karakter weet te kweken. Een juweeltje die door veel subtiliteiten wellicht niet voor iedereen geschikt is, maar de ware filmliefhebber weet hier wel raad mee. Schrijver Peter Morgan oogstte later ook veel lof met de Netflix serie The Crown.
Be the first to comment