Venom

Er was een tijd dat er niet elk jaar een stuk of 10 superheldenfilms uitkwamen. In de jaren ’90 moesten we het doen met de oude Superman-films, Batman en minder bekende helden zoals The Rocketeer, The Shadow en The Crow. Tegen het einde van de jaren ’90 kwam er eindelijk een fatsoenlijke Marvel film uit: Blade was een onverwachte hit waarvan ik tegenwoordig ook nog kan genieten. Maar het maken van een effectieve superheldenfilm die zowel de comicfans als de gewone bioscoopganger kon bekoren stond nog in de kinderschoenen. En het is juist die tijd waar ik aan moest terugdenken toe ik Venom zag.

“Look in my eyes, Eddie. The way I see it… we can do whatever we want.”

Journalist Eddie Brock (Tom Hardy) denkt een makkelijke scoop te hebben als hij industrieel en uitvinder Carlton Drake (Riz Ahmed) mag interviewen. Eddie’s vriendin Anne (Michelle Williams)  is namelijk de advocaat van Carlton. Door in haar e-mail rond te neuzen ontdekt Eddie dat er wat rare rechtszaken tegen Carlton lopen. Bij de eerste de beste nare vraag kapt Carlton het interview af en gebruikt zijn invloed om Eddie en Anne te laten ontslaan. Een woedende Anne dumpt Eddie direct, en zo raakt de voormalige journalist in een depressie. Via via komt Eddie alsnog op het spoor van een verhaal dat Carlton kan ontmaskeren. De industrieel blijkt te experimenteren met buitenaardse levensvormen (symbionten) die kunnen versmelten met mensen. Maar alles gaat weer mis, en één van de symbionten versmelt succesvol met Eddie. Eddie hoort nu een stem in zijn hoofd die zijn leven op gewelddadige wijze overneemt.

Marvel is de laatste jaren uiterst succesvol geweest in het opzetten van zijn eigen filmuniversum. Andere filmmaatschappijen hadden ook enkele Marvellicenties en probeerden door de jaren heen ook superheldenfilms op te zetten. Sony had redelijk succes met de Spider-Man films van Sam Raimi, maar alles viel in duigen toen ze het opnieuw probeerden met een reboot. De Amazing Spider-Man films vielen minder in de smaak. Fox verprutste ondertussen met enige regelmaat The Fantastic Four en had met de X-Men films wisselende successen. Sony probeert het nu op een andere wijze: door de antiheld Venom in de spotlight te zetten. Sam Raimi verprutste dit al eens door een complete miscast, de slungelige Topher Grace was absoluut ongeschikt om krachtpatser Venom te spelen. Tom Hardy komt qua fysiek veel dichter in de buurt, en stond te trappelen om invulling te geven aan de rol.

Zoals gezegd doet de film enorm denken aan de  superheldenfilms van eind jaren’90 en het begin van het nieuwe millennium. Het lijkt namelijk alsof schrijvers Scott Rosenberg en Jeff Pinkner sinds 2008 geen superheldenfilm meer hebben gezien en dus ook geen idee hebben van hoe je zoiets succesvol moet aanpakken. Deze film heeft qua looks meer gemeen met Spawn (1997) en de mislukte Daredevil film dan met de huidige Marvel successen. Dat komt vooral door de intens matige dialogen, het enorm saaie verhaaltje en het feit dat het de schrijvers veel te lang duurt om Eddie te laten veranderen in Venom. De eerste helft van de film is een obligaat en voorspelbare expositie, de tweede helft is slecht gefilmde actie waarin het de kijker zal jeuken of Venom gaat winnen of niet. Deze mannen verprutsten ook The Dark Tower, dus het komt wellicht niet helemaal als een verrassing.

Tom Hardy doet zijn best, maar het lukt me niet om echt met zijn karakter mee te leven. De film is te veel bezig met hem als aan lager wal geraakte loser neer te zetten. Hij ziet er voortdurend zweterig en dronken uit, maakt domme beslissingen en emotioneel is zijn personage all over the place. Soms wil de film een komedie zijn, en moet Tom Hardy heel verbaasd kijken als hij ineens dingen kan of Venom in zijn hoofd tegen hem hoort praten. Het andere moment wil de film een beetje horror zijn en is alles duister, smerig en suggereert men dat Venom iemands hoofd eraf bijt. Suggereert, want om de juiste rating te krijgen wilde men niet te ver gaan. De mix van actie, comedy en horror werkt niet en doet voornamelijk onevenwichtig aan. De rest van de cast stelt zich dienstbaar op, maar niemand springt er op enige wijze uit. Het is aan het harde werk van Tom Hardy te danken dat de film niet volledig ongenietbaar wordt.

Conclusie
De film sleept zich voort naar een voorspelbare finale waarin natuurlijk een gevecht zal plaatsvinden tussen Carlton en Eddie. Dit is slordig gefilmd en voorbij voor je het doorhebt. Daarna volgt nog een soort afwikkeling van het verhaal. Deze laatste drie minuten waarin we ook wat interactie tussen Venom en Eddie zien is veel leuker dan de honderd minuten daarvoor. Een soort vluchtige blik op wat had kunnen zijn. Tom Hardy heeft een contract voor nog twee films, maar was volgens de geruchten al niet tevreden over het feit dat enkele van zijn favoriete scenes niet in de film zaten. Gezien het matige eindproduct ben ik heel benieuwd of er iemand op nog een Venom-film zit te wachten.