Van het romantische komediegenre verwacht ik vaak niet meer dan een doorsnee verhaal met wat standaard clichés. Dat doen ik dan tegenwoordig ook niet meer. Één van de redenen daarvoor zijn films als Raising Helen. Elke keer hoop je toch dat er in ieder geval een paar verrassende wendingen inzitten, of dat er vanuit een originele invalshoek naar het standaardverhaal gekeken wordt. Dan kan ik nu alvast verklappen dat Raising Helen geenszins verrassend is, dus maak je borst maar nat.
“It smells like mommy in here.”
Helen Harris (Hudson) leeft in een soort droomwereld. Ze heeft een fantastische baan waar ze op het punt staat promotie te maken, gaat iedere avond uit en komt elke club binnen. Ook al heeft ze dan geen vaste relatie, privé gaat het ook prima. Met haar twee zussen kan ze goed overweg. Vooral met Lindsay, want zij en Helen lijken op elkaar. Haar oudste zus Jenny (Cusack) is super-mamma en heeft de touwtjes altijd strak in handen (en is daarom ook wat saai natuurlijk). Wanneer Lindsay komt te overlijden gaat de voogdij onverwachts naar de onvolwassen Helen in plaats van Jenny. En daarmee beginnen de spanningen.
Helen weet zich in eerste instantie geen raad met de kids, maar neemt het voogdijschap toch op zich met als gevolg dat haar hele leventje lijkt in te storten. Kinderen zijn nou eenmaal een grote verantwoordelijkheid en daar moet Helen aan wennen. Ze verhuist uit Manhattan naar Queens, verliest haar topbaan en wordt receptioniste. Gelukkig weet ze de kids op een degelijke school te krijgen waar ze Pastoor Dan Parker (Corbett) ontmoet. En hij heeft binnen de kortste keren een oogje op Helen en helpt haar graag uit de brand. Helen zelf zal nog een en ander moeten leren voor haar leventje weer enigszins op de rails komt te staan.
Oké, het moge duidelijk zijn, het verhaal is dus weinig verrassend. Niet dat dat de film zo saai of slecht maakt. Nee, het gebrek aan humor en leuke grappen is het grote probleem. Want een huisdier dat doodgaat en vervangen wordt kennen we al. Net als de het gebruiken van permanente viltstiften in plaats van make-up. Een kneus die daarom nog zal kunnen lachen. Daarnaast kabbelt de film voort alsof de zee nooit een storm zal kennen en wij in slaap kunnen vallen alsof we een slaapliedje voorgeschoteld krijgen.
Dat Kate Hudson gold destijds als een groot talent was in de filmindustrie, en met name haar rol in Almost Famous sprong eruit. Er zat dus een hoop potentie in de dochter van Goldie Hawn. Maar daarna volgde een eindeloze stroom van suffe romcoms en andere overbodige films, ook How To Lose A Guy In Ten Days en The Skeleton Key waren niet echt de moeite waard. Kate Hudson hoefde in deze films niet veel meer te doen dan te lachen en mooi te zijn. Oh ja, er moeten ook nog wat cliché-zinnen uitgespuwd worden. Jammer Kate, je kunt zoveel beter. John Corbett, beter bekend als Aidan Shaw uit Sex and the City, speelt weer eens de joviale all american guy. En dat hij religieus komt alleen maar goed uit voor het heilige Amerika. Daar smullen ze van hem, maar wij in Europa zien dan toch liever een wat pittiger man ten tonele verschijnen.
Conclusie
Ik wou dat ik over Raising Helen kon zeggen dat het een leuk tussendoortje was als je iets simpels en vermakelijks wil streamen. Maar eerlijk gezegd is dit niemendalletje geen moment echt de moeite waard. Besteed je dure tijd liever aan iets beters. Wie mijn advies niet ter harte neemt en besluit toch te kijken (zelf weten) kan ik alleen maar zeggen: neem een grote bak popcorn, zakje chips, m&m’s, een flinke cola, want dan heb je nog wat te doen in die 90 minuten van tijdverspilling.
Be the first to comment