Nadat in seizoen één en twee drugskoning Escobar het onderspit delfde en in seizoen drie het Cali-kartel neer werd gehaald leek het de cirkel voor Narcos rond. Hoofdrolspeler Javier Peña (Pedro Pascal) keerde terug naar de USA waar hij gedesillusioneerd constateerde dat de drugshandel onverminderd doorgaat. De strijd tegen de drugskoningen was gewonnen, maar de nieuwe troonpretendenten stonden alweer te trappelen. Wat valt er dan nog voor nieuws te vertellen?
“There is one problem with success. Not everyone can handle it.”
Narcos: Mexico gaat terug naar het begin van drugsoorlog in de jaren ’80, deze keer dus in Mexico. Mexico is een land van marihuanateelt, en productie is in handen van onafhankelijke telers en groeperingen. Fèlix Gallardo (Diego Luna) ziet kans al die onafhankelijke eilandjes te verenigen tot één van de eerste echte kartels en bouwt gestaag aan een imponerend imperium. Hij weet zich daarbij gesteund door de groene vingers van Rafa (Tenoch Huerta) en de contacten en inzichten van Don Neto (Joaquín Cosío). Maar met succes komt ook decadentie en zucht naar meer. Fèlix heeft zijn handen vol aan het tevreden houden van zijn handlangers en de mensen die hij moet omkopen. Wanneer de ambitieuze DEA-agent Kiki Camarena (Michael Peña) met vrouw en kind van Californië naar Guadalajara verhuist om een ??nieuwe functie aan te nemen, leert hij al snel dat zijn opdracht een grote uitdaging zal zijn. Overheden en de lokale politie werken niet mee, en zijn collega’s zien Kiki aanvankelijk vooral als een verstoring van de status quo. Kiki wil de drugshandel een gevoelige slag toebrengen, en dat brengt hem al snel op het pad van Fèlix. De uitkomst van dit kat en muis spel zal de oorlog tegen drugs voor altijd veranderen.
Narcos is voor mij altijd een serie geweest die hing op drie elementen. Enerzijds zijn de rollen van de schurken altijd een pluspunt geweest aan de serie. Wagner Moura zette een fenomenale Pablo Escobar neer, waar de dreiging elke scene afdroop. Het Cali-kartel in seizoen drie was ook een perfecte samenstelling van persoonlijkheden die elk hun eigen insteek en dromen hadden. De serie ontwikkelde zich tot een soort karakterstudie van deze drugshandelaren. En anderzijds is er het levensgevaarlijke kat en muisspel tussen de agenten, informanten en de drugsbaronnen. Iedere misstap kan fatale gevolgen hebben. Tenslotte probeert de serie de soms kafkaiaanse problemen voor DEA agenten te laten zien als ze weer eens te maken krijgen met een trage, stroperige of corrupte overheid die zijn eigen belangen heeft. Ook deze Mexicaanse spin-off stelt wat dat betreft niet teleur.
Diego Luna maakt van Fèlix Gallardo een interessante figuur. Fèlix maakt tijdens deze serie de belangrijkste transitie door. Hoewel zijn daden ontegenzeggelijk crimineel zijn is hij aanvankelijk nog niet een heel slecht mens. Hij probeert vooral het rendement van de handel te vergoten en het bloedvergieten tot een minimum te beperken. Dit kost hem veel hoofdbrekers omdat de meeste van zijn handlangers zich overgeven aan het succes en cokegebruik. Fèlix organiseert zijn imperium vanuit een kantoor in zijn luxehotel, en lijkt daar vaak een bijna eenzame figuur. Politici willen voornamelijk geld zien en lokale politie-eenheden dreigen met tegenwerking als hun aandeel in de opbrengsten niet stijgt. Ondanks zijn status als drugsbaron geeft Luna Fèlix soms een onzekere laag mee. Hij is intelligent, gedreven, had een duidelijk plan… maar hij heeft nog moeite om met het concept van macht om te gaan. Naarmate de afleveringen vorderen groeit Fèlix in zijn rol en daarmee groeien zijn ambities ook.
Michael Peña is niet onverdienstelijk als gedreven agent Kiki Camarena. De serie is natuurlijk gebaseerd op ware gebeurtenissen, en dus is het wel zaak dat je niet per ongeluk op Wikipedia of andere sites iets teveel over Kiki en Fèlix te weten komt (als je dat al niet wist). Deze personages zijn hier in Europa wellicht iets minder bekend dan bijvoorbeeld Pablo Escobar, maar in de USA waren deze mensen van grote invloed op de oorlog tegen drugs die nog steeds woedt. Het jammere voor Peña is dat zijn prima acteerwerk helaas een beetje verloren gaat door het feit dat we het allemaal al vaker hebben gezien in Narcos: gedreven agenten die met groeiende frustratie moeten toezien hoe de schurk misbruik maakt van de mazen in de wet. Wat dat betreft was het derde seizoen van Narcos nog een frisse wind, daar volgden we vooral de levensgevaarlijke situatie van een informant. Narcos: Mexico is wat dat betreft weer wat meer agent tegen schurk. Om de serie losjes te verbinden aan eerdere seizoenen van Narcos is er ook een aflevering waarin Fèlix Colombia bezoekt. Die aflevering herinnerde me er fijntjes aan waarom ik zo van de eerste twee seizoenen heb genoten.
Conclusie
Narcos: Mexico biedt de fans van de serie precies dat wat er verwacht mag worden. Drugs, decadentie, corruptie, gevaar, geweld en een broeierige setting. Als ik deze spin-off één ding kan verwijten is dat het niet echt iets nieuws vertelt. Maar ook al kennen we inmiddels de tendens van de serie, de kwaliteit is ook nu weer hoog. De acteurs stuwen de serie naar voren. Met name de transitie van Fèlix en het acteerwerk van Diego Luna maken ook dit seizoen weer een aanrader. Hoewel ik nog steeds niet onder de indruk ben van het filmaanbod van Netflix zorgen series als deze dat ik toch blij ben met mijn lidmaatschap.
Be the first to comment