Captain Marvel

Captain Marvel is een MCU-film die een hoop stof deed opwaaien om vaak de verkeerde redenen. Omdat de film met Brie Larson een uitgesproken hoofdrolspeelster heeft vonden veel (vaak boze witte) mannen het nodig om zoveel mogelijk onzin te spuien op het internet. Hierover binnenkort een artikel in onze opinie-sectie. Laten we het voor deze recensie houden bij waar het in essentie omgaat: is de film het kijken waard?

“I’m kind of done with you telling me what I can’t do.”

Vers (Brie Larson) is getraind door het buitenaardse volk Kree. Ze weet niet veel van haar verleden door geheugenverlies, maar is een gedreven strijder. Ze treed toe tot een elite eenheid onder het commando van haar mentor Yon-Rogg (Jude Law). Tijdens een missie wordt Vers door de vijandige Skrulls gevangen genomen. De Skrulls proberen informatie uit haar los te peuteren, en dat  verhoor maakt enkele herinneringen los. Ze ontsnapt en weet te ontkomen naar onze planeet aarde… in 1995. Met hulp van SHIELD-agent Nick Fury (Samuel L. Jackson) begint Vers de waarheid over haar verleden te ontrafelen. Ondertussen zijn de Skrulls ook op aarde gearriveerd…

De eerste 20 minuten van de film zijn behoorlijk chaotisch. Er gebeurd van alles, maar echt volgen deed ik het niet. Ik zag de film met een goede vriendin die even iets minder into comics is. Die keek me af en toe met grote ogen aan. Waar gaat dit in hemelsnaam over? Na de chaotische opening komt Vers op aarde en is de film een stuk beter te volgen. In Brie heeft de film een prima actrice als middelpunt. Ze zet Vers (die later Carol Danvers blijkt te heten) neer als een strijder die mentaal en fysiek sterker blijkt dan anderen voor mogelijk hielden. Ze is geen pretletter zoals Tony Stark of Spider-Man; Vers wil concrete antwoorden op haar vragen en is to the point. Maar daaronder zit duidelijk een mens van vlees en bloed dat we tijdens de film steeds beter leren kennen en waarderen. Ook aardig is dat deze heldin gewoon een functioneel uniform (zoals Captain America) draagt, en niet een excuus om wat bloot te laten zien.

De film speelt in de jaren ’90; en dat betekende duidelijk een hoop lol voor de makers van deze film. Verwijzingen naar Blockbuster Video en Radio Shack winkels zijn al grappig genoeg. Maar ook de lange laadtijden van ouderwetse PC’s bieden een vermakelijke knipoog. Het 90’s kind in mij werd erg blij van de soundtrack. Nirvana, Garbage, Hole, TLC, No Doubt en Salt-N-Pepa brachten me een heerlijk gevoel van nostalgie. Het zorgt ervoor dat we ook te maken krijgen met een jongere versie van Nick Fury. Samuel L. Jackson is digitaal en met schmink een stukje gladder getrokken en het misstaat hem niet. In sommige films ziet dit effect er vaak een beetje buitenaards uit (denk aan Patrick Steward en Ian McKellen in X-Men: the Last Stand), maar hier komen de makers er wel mee weg.

Conclusie
De film zelf heeft in Ben Mendelsohn een aardige schurk. Deze Skrull blijkt prima redenen te hebben voor zijn acties, en dat zorgt voor een intern conflict bij Vers. Oorlog is niet altijd zo zwart wit als de Kree haar geleerd hebben. De film komt ook nog met een plottwist hier en daar, en geeft de kijker genoeg eye-candy en actie. Toch raakt het me allemaal iets minder dan laten we zeggen tien jaar geleden. Wellicht dat ik teveel Marvelfilms heb gezien. We verwachten tegenwoordig enorm veel van dit soort projecten. Captain Marvel is zeker een vermakelijke film geworden. Maar dat ene onsje meer dat de film naar een hoger plant tilt ontbreekt een beetje. Leuk voor een gezellige avond uit, maar verwacht niet dat je er lang over blijft napraten.