When They See Us

Als Netflix goud in handen heeft, dan gaat het nieuws snel. Nog voor ik op Netflix zelf gezien had dat ik deze mini-serie überhaupt kon kijken werd hij me al van diverse kanten getipt. Het waargebeurde verhaal over de Central Park Five zou op indrukwekkende wijze recht gedaan zijn, een maatschappelijk relevante serie die je niet mag missen.

“Every black male who was in the park last night is a suspect”

We schrijven 1989. Een grote groep jongeren hangt in de late uurtjes rond in Central Park als de Politie ineens ten tonele verschijnt. Even daarvoor was jogger Trisha Meili slachtoffer van een brute verkrachting, en vond men haar meer dood dan levend in het park. De politie pakt een aantal willekeurige jongeren op. Onder hen zijn de minderjarige Kevin, Antron, Yusef en Raymond. De openbaar aanklaagster wil laten zien dat de politie er bovenop zit, en de vier worden tijdens het verhoor hard aangepakt. De 16 jarige Korey is alleen naar het bureau gekomen om zijn vriend Yusef te steunen. Voor hij beseft wat er gebeurt is ook hij een medeverdachte. Iedereen probeert de kinderen tot een bekentenis te bewegen in de hoop de zaak snel rond te krijgen.

Soms kijk ik mijn vriendin naar series waar we niet genoeg van kunnen krijgen. Nog één aflevering dan? Met When They See Us ligt dat net even anders. Elke keer moeten we even zuchten voor we een aflevering opstarten. Dat zegt in positieve zin iets over de kwaliteit. De serie in namelijk aangrijpend, deprimerend en geeft je vertrouwen in de mensheid en de rechtsstaat een behoorlijke schop onder zijn hol. De Kafkaiaanse wereld waarin vijf kinderen belanden nadat volwassen agenten hebben besloten (hoezo waarheidsvinding) dat de jongens het wel gedaan moeten hebben is met geen pen te beschrijven. Je hoopt tegen beter weten in op een goede afloop, maar je kent ook de geschiedenis…

De serie heeft met 5 jonge acteurs een schot in de roos. Asante Blackk, Caleel Harris, Ethan Herisse en Marquis Rodriguez zetten hun rollen zo geloofwaardig neer dat ik een klomp in mijn maag voel, elke keer als ik zie hoe er met deze jongens omgegaan wordt. Maar het is Jharrel Jerome die als Korey de show steelt. Hij is de enige uit de groep die ook zijn volwassen versie speelt, en hoe hij dat doet mag best omschreven worden als een tour de force. Omdat Korey als meerderjarige is veroordeeld heeft hij ontegenzeggelijk de meeste problemen in de gevangenis. Tussen de volwassen gevangenen moet hij zijn hoofd boven water zien te houden. De laatste van de vier afleveringen is ook geheel aan hem gewijd. Dat het niet alleen voor de jongens erg is, maar dat ook de ouders door hun eigen persoonlijke hel gaan maakt deze serie ook duidelijk.

Conclusie
When They See Us is gewoon een absolute must-see. Na Selma levert regisseuse en producente Ava DuVernay weer iets waarover nagepraat moet worden. Het zegt alles over het Amerika van nu, met de afschuwelijke lessen van het verleden die we nog steeds niet lijken te willen leren. De serie weet in slechts vier episodes (wie heeft er altijd maar tien nodig) de vinger niet simpelweg op de zere plek te leggen, het laat grote maatschappelijke wonden zien die maar moeizaam genezen.