In de eeuwige strijd tussen Marvel en DC lag mijn voorkeur altijd lichtjes bij DC. De avonturen van Superman en Batman volg ik al sinds mijn achtste, en ook vandaag de dag lees ik nog graag wat de twee bezighoudt. Mijn fanatisme is echter niet zo groot dat ik daardoor nooit Marvel wilde lezen of het lastig vind om te erkennen dat Marvel de betere filmreeksen heeft neergezet. Na de middelmatige kritieken van Suïcide Squad krijg één van de hoofdrolspeelsters een nieuwe kans, Margot Robbie is de ster in een Harley Quinn film… Of is het een Birds of Prey film?
“You know what they say: behind every successful man is a badass broad.”
De ontstaansgeschiedenis van de Birds of Prey, door de ogen van Harley Quinn (Margot Robbie), dat is een beetje het idee van deze film. Nu Harley het heeft uitgemaakt met de Joker is ze ook zijn bescherming kwijt. Ineens zijn er veel mensen die een rekening met haar te vereffenen hebben. Vooraan in de rij staat Roman Sionis (Ewan McGregor), een kwaadaardige misdaadbaas die beter bekend staat als Black Mask. Hij en zijn rechterhand Zsasz geven Harley één kans. Roman jaagt op een diamant die in het bezit is van een zakkenrollertje genaamd Cassandra Cain (Ella Jay Basco). Als Harley de diamant voor Roman weet te vinden, of Cassandra bij hem aflevert, dan word Harley’s leven gespaard. Roman besluit echter nog een legertje misdadigers achter Cassandra aan te sturen. Tijdens de jacht op de diamant komt Harley in aanraking met nachtclubzangeres Dinah Lance (Jurnee Smollett-Bell), agente Renee Montoya (Rosie Perez) en de geheimzinnige Huntress (Mary Elizabeth Winstead).
Dit is eigenlijk niet echt een Birds of Prey film, maar meer een Harley Quinn film met de Birds of Prey in een redelijk aanwezige bijrol. Margot Robbie moet de film van begin tot eind dragen, want de andere karakters worden niet of nauwelijks uitgewerkt. Of je de film leuk gaat vinden hangt dan ook in grote mate af van het feit of je fan bent van Harley Quinn. Ik leerde haar in de 90’s natuurlijk kennen als een tragikomische sidekick van de Joker in de Batman Animated Series. Ze had zeker haar momenten, maar waarom zoveel mensen zo enorm met haar wegliepen is me nooit duidelijk geworden. Harley Quinn is een beetje de Deadpool van DC comics aan het worden; ten goede en ten kwade. Beide karakters moeten het vooral van humor en kwinkslagen hebben, beide karakters zijn moreel dubieus, en beide worden in de comics veel te veel gebruikt. Dat leverde in het geval van Deadpool één geweldige en één redelijke film op.
Margot Robbie is in vorm. Ze bewijst wederom dat ze perfect gecast is voor deze rol. De manier van praten, de quasi onschuldige blikken, en het intense maniakale plezier van haar streken, Robbie zet het allemaal fantastisch neer. Jammer genoeg is de film meer bezig met het neerzetten van een visueel spektakel dan met het vertellen van een interessante film. Ewan McGregor probeert het wel, maar zijn Black Mask krijgt te weinig motivatie en importantie mee. Als de schurk in je film slechts een bijgerecht is, dan ben je in de problemen. De Birds of Prey lijken vooral auditie te doen voor een middelmatige 90’s Tv-serie, zo weinig interessant zien ze er uit. Dit is vooral de Harley Show. Cassandra Cain is in de comics een bijna onverslaanbare vechtjas, hier slechts een boefje.
Conclusie
Ben je op zoek naar een paar harde actiescènes, een visueel kleurig spektakel en Margot Robbie, dan is dit een prima film voor jou. Verwacht je een film op het niveau van Deadpool te krijgen, dan kan je er toch bedrogen uitkomen. De makers hadden van mij best wat minder tijd aan Harley en wat meer tijd aan het team en de schurk mogen besteden. Geweldig dat er superheldenfilms uitkomen waarin vrouwen de eerste viool spelen, we weten allemaal dat hier nog een inhaalslag te maken valt. Maar vergis je niet, deze film haalt niet het niveau van Wonder Woman of Captain Marvel. Gemiste kans.
Be the first to comment