Back to the 80’s: Flodder

Er bestaat geen Nederlandse film die ik meer zag als Flodder. In de jaren ’80 was deze film vaste prik op verjaardagsfeestjes van mijn vrienden, en in de jaren die daarop volgden was de film erg vaak op TV. Als ik bij mijn Opa en Oma logeerde was het één van de vier videobanden die ze hadden, en dus zag ik ook daar de film erg vaak. Na het succes van de eerste film volgden een TV-serie en nog twee films. Onlangs was de eerste film weer op TV, en dat bleek een enorme hoop nostalgie op te roepen.

“Hé Kees, jij hebt vanavond zeker weer chinees gegeten”

Als blijkt dat de asociale familie Flodder op ernstig vervuilde grond woont moet de gemeente wel ingrijpen. Maatschappelijk werker Sjakie (Lou Landré) regelt dat de familie een tijdelijke woning krijgt in de chique villawijk Zonnedael. Voorwaarde is wel dat de familie zich probeert aan te passen aan de daar heersende mores. Al snel na de verhuizing doen de eerste problemen zich voor. Zoon Kees (René van ‘t Hof) begluurt jonge tennismeisjes. Dochter Kees (Tatjana Šimic) trekt flink de aandacht met haar rondingen. Dochter Toet bedreigt etterige buurkinderen met een mes. Ma Flodder (Nelly Frijda) loopt erbij als een zwerfster en misdraagt zich bij de SRV-man. Zoon Johnny (Huub Stapel) versiert ondertussen de vrouw van een gewaardeerde buurtbewoner. De inwoners van Zonnedael zijn geschokt dat dit “Schorremorrie” nu in hun wijk woont en zijn de familie liefst zo snel mogelijk kwijt.

De film was destijds een soort parodie op de Nederlandse welvaartsstaat en politieke correctheid. De openingsscène zet wat dat betreft de toon: de gemeente ziet een leuke pr-stunt in de familie Flodder, maar wil er verder vooral niet te veel gedoe van. De keurige Zonnedaelers blijken eigenlijk helemaal niet zo keurig. Buurman Neuteboom verlustigt zich vanaf het eerste moment aan dochter Kees. Buurtkinderen vallen de jongere Flodders lastig. Enkele tenniskakkers slaan zoon Kees in elkaar. De moraal van de Flodders is ook bijzonder. Broer en zus Kees hebben seks, de jongste twee Flodders gaan niet naar school (de suggestie is dat ze een leraar zouden hebben vermoord) en ma Flodder stookt illegale whiskey. Broer Kees bedenkt ook nog eens een plan om de duidelijke interesse van de getrouwde buurman in zijn zus te gelde te maken. Vanaf het eerste moment is duidelijk dat beide partijen in deze sociale clash geen schone handen hebben.

Nu ik de film voor de zoveelste keer zie valt me weer op hoeveel bekende filmquotes de revue passeren. Legendarisch is natuurlijk “Buurman, wat doet u nu?”. Maar ook “honderd piek, anders geen foto“, “Het blijft toch je zoon hé” en “Krijg nou de tering” zijn zinnetjes die al kijkende grinnikend mee zegt. Ik weet zeker dat iedereen die de film kent er zo nog moeiteloos een paar kan oplepelen. De cast zit lekker in zijn rol. Nelly Frijda zou als Ma Flodder nooit meer helemaal loskomen van deze rol, een behoorlijk voorbeeld van het Swiebertje-effect. Huub Stapel overtuigd als de foute vent waar je toch voor juicht. Johnny is zonder meer een asociale crimineel, maar komt ook op voor zijn familie en heeft zijn sympathieke momenten. En posters van Tatjana zouden door deze film nog jarenlang vele jongenskamers sieren. Erg vermakelijk is ook het kleine rolletje van Rolf “X” Wouters, de latere tv-presentator van “Euh, vergeet je tandenborstel niet“. Verder ook in deze film weer de grappige nijging van regisseur Dick Maas om veel karakters de naam “Kees” te geven.

Conclusie
Er zijn een aantal Nederlandse films die iedereen gezien moet hebben, en Flodder is er daar één van. De film probeert niets anders dan een vermakelijke publiekscomedy te zijn, en is daar is men mid jaren ’80 ruimschoots in geslaagd. De Nederlandse film werd nogal eens verweten maar twee smaken te hebben: pretentieuze kunst of platter dan plat. Flodder lijkt in die laatste categorie te vallen, maar daarmee doe je de film te kort. De cast is op dreef, de maatschappelijke knipoog is scherp en de actie en grappen zijn 34 jaar na dato nog steeds erg vermakelijk. Flodder heeft een dikverdiende plek in het canon van de Nederlandse film wat mij betreft.

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*