Brüno

De tijd dat we Ali G leerden kennen via een videoclip van Madonna ligt al weer een tijde achter ons. Borat was zó 2006, en dus is het tijd voor dat andere typetje uit de Ali G show: Brüno. Deze Oostenrijkse mode reporter heeft naar eigen zeggen maar één droom: de bekendste grensverleggende Oostenrijker worden sinds Adolf Hitler. Ja, subtiel zal de humor van komiek Sacha Baron Cohen ook deze keer niet zijn.

Beroemd worden in de USA
Het zit fashionista Brüno niet mee. Hij is zijn status als superster in één keer kwijt als hij op vrij dramatische wijze een modeshow verstoord. In Europa lijkt geen plaats meer voor Brüno. Als zijn kleine sekspartner Diesel hem verlaat voor een groenere weide is de maat vol. Brüno besluit beroemd te willen worden in het land waar alle dromen werkelijkheid worden: Amerika. Met zijn trouwe assistent Lutz aan zijn zijde gaat Brüno niet over één nacht ijs: allerhande celebs en mannetjesmakers worden ingezet om van Brüno een ster te maken. Maar ook de gewone Amerikaanse burger is niet veilig voor zijn guerrilla interviewtechnieken. De vraag is; is Amerika wel klaar voor Brüno?

Amerikanen en Homo’s
De humor in deze film kan in drie onderdelen worden ondergebracht. De schellen vallen van de ogen als je ziet hoe dik Cohen zijn parodie op de fashio-homo aanzet, en hoe onbewogen de Amerikanen heb zien als de zoveelste zonderling die verder volstrekt serieus wordt genomen. Wat dit zegt over het beeld dat Amerikanen van Homo’s hebben… Ten tweede zijn er de gebruikelijke poep, pis, piemel, aarsbleek en seksgrappen die we altijd wel verwachten van Cohen. Het belangrijkste ingrediënt is echter zijn interviews waarbij hij zover gaat dat hij nieuwe dieptes van plaatsvervangende schaamte bij me op te roepen. Het is soms bijna te erg om normaal naar het scherm te blijven kijken.

Krankzinnige taferelen
Waar Borat nog een aardig plot had met zelfs een enkel dramatisch momentje stelt Brüno een tikkeltje teleur. Beroemd worden en hoever je daarvoor in de US kan gaan is samen met homofobie het enige wat je zou kunnen zijn als rode draad. Daar staat tegenover dat ik in alle eerlijkheid niet kan zeggen dat ik me ook maar één seconde heb verveeld. Vol ongeloof zat ik soms met mijn mond wijd open te staren naar de voslagen krankzinnige taferelen die Cohen me voorschotelde. Voorbeelden noemen is spoilers weggeven. Ik kan slechts zeggen dat ik het nummer “My Hearth Will Go On” nooit meer kan horen zonder aan deze film te denken.

Conclusie
Als film bekeken is Brüno niet top te noemen. Als potpourri van krankzinnige taferelen is Brüno echter soms bij vlagen geniaal. Heb je een beetje gevoel voor humor, en ben je niet al te politiek correct, dan is dit de film om je eigen getrokken grenzen weer een beetje te verleggen. Waren Borat en Ali G wat al te grof naar jouw smaak, dan is een wijde boog waarschijnlijk nog niet genoeg om deze film te ontlopen. Ik ben in ieder geval een ervaring rijker.