Ik Vertrek

In de zomer kan ik altijd heel erg genieten van de Slow Televisie van Omroep Max. Programma’s als We zijn er Bijna zijn echt spekkie naar mijn bekkie. Groot was dan ook het verdriet toen het nieuws kwam dat er door Corona dit jaar geen opnames waren. Gelukkig is er nog meer dan genoeg te genieten qua Nederlanders in den Vreemde, good old  “Ik vertrek” bijvoorbeeld.

“Je kunt beter naar Australië gaan dan onder een auto komen”

Een goede aflevering van Ik Vertrek heeft een aantal belangrijke ingrediënten. Natuurlijk een “gewoon” Nederlands stel waarvan één iemand toch wat excentrieke neigingen heeft. Vervolgens een klaagzang over dat men helemaal klaar met het bureaucratische Nederland is, en hoe ze al “jaren” dromen van een bed & breakfast in Frankrijk, Biodanza op een Scandinavische camping of een Pizzeria in Zuid-Italië. Uiteraard spreken ze de taal niet, en vaak is het Engels ook van allo allo niveau. Het budget is beperkt, het huis in Nederland nog niet verkocht, en het huis in het buitenland heeft de nodige verborgen gebreken. Natuurlijk is er een louche verkoopmakelaar die moeilijk gaat doen over centen en zijn er aannemers die zich niet aan de afspraken houden. Genieten!

Elk jaar zijn er weer een rits aan Nederlanders die een onderneming willen beginnen in het buitenland en zich laten volgen door Ik Vertrek. De programma makers weten wat het smullende publiek wil: irrationele beslissingen, bouw-bloopers, ruzie… Kom maar door met drama. Niet zelden zitten er afleveringen tussen waarbij ik me afvraag hoe de deelnemers zelf terugkijken op de uitzending. Ik kan me paardenfluisteraar Sibel nog herinneren, die met haar ex een soort retraite (de daadwerkelijke bedrijfsopzet bleef vaag) wilde beginnen in Frankrijk. Al snel kwam vooral haar voorkeur voor oudere mannen onder een vergrootglas te liggen. Of Sjors en Lieke, die een Yoga hotel in Bali gingen bouwen. Lieke kwam in de uitzending wat studentikoos en verwend over, een weergave waar het duo later erg boos over bleek.

Ik Vertrek is een show waarbij het leuk is om tijdens de uitzending te kijken wat men er op Twitter over zegt. Natuurlijk zitten daar een hele serie onaardige of minder geslaagde tweets bij, maar vaak liggen mijn vriendin en ik dubbel van het lachen om het commentaar van kijkers. Maar ondanks het leedvermaak en ergernis aan de naïviteit, onhandigheid of onvoorbereidheid van de deelnemers vallen me altijd twee dingen op. Die eerder genoemde bureaucratie in Nederland heeft af en toe ook gewoon nut, zo slecht hebben we het hier nog niet. En negen van de tien keer slagen de deelnemers er in om een droom van de grond te krijgen. Het is soms best knap wat men met koppigheid, doorzettingsvermogen en enthousiasme voor elkaar kan krijgen. Lach dus af en toe om de deelnemers, maar wees soms ook gepast onder de indruk.

Ik Vertrek: Vrijdag 20:30 – 21:25, NPO1 AVROTROS