Hoewel Amerikaans politiegeweld tegen zwarte burgers helaas niets nieuws is kwam alles dit jaar in een stroomversnelling na de onnodige dood van George Floyd. Onlangs was er het overdadige neerschieten van Jacob Blake. We weten van dat laatste nog niet alle details, maar de beelden waarop Blake maar liefst zeven keer in de rug werd geschoten waren weer een voorbeeld van hard politieoptreden tegen minderheden. Het is onmogelijk om de film Queen & Slim te kijken en niet aan deze zaken te denken.
“Thank you for this journey, no matter how it ends.”
De film begint met een zwarte man en een vrouw op een weinig succesvolle tinderdate. Geen namen worden aanvankelijk gegeven, de karakters blijven voor de kijker een man en een vrouw. In een eenvoudige diner zien we hem bidden voor zijn eten, zij heeft niets met het geloof en moet nog net niet diep zuchten. De conversatie verloopt moeizaam en het lijkt een eenmalige ontmoeting te worden. In de auto onderweg naar huis worden ze aangehouden voor een kleine verkeersovertreding. De agent blijkt opgefokt en racistisch. De zaak escaleert als de man de agent vraagt hoe lang het nog gaat duren. De Agent trekt zijn revolver en schiet op het moment dat de vrouw haar telefoon pakt. In de daarop volgende worsteling wordt de agent neergeschoten met zijn eigen dienstpistool. De man en de vrouw staan nu op een kruispunt. Hopen op gerechtigheid lijkt een illusie, ze besluiten te vluchten en alles achter te laten. Daarmee zijn ze ook tot elkaar veroordeeld.
Het was eind 2019 dat ik hier trailers van zag en dacht: “die wil ik wel zien“. De mooie camerabeelden, en de bijna dromerige sfeer afgewisseld met de schokkende beelden van de aanhouding deden vermoeden dat dit een film met impact kon zijn. En toen kwam Corona, de film kreeg geen echte Nederlandse release, en werd naar streamingservice verbannen. Hoewel politiegeweld tegen minderheden in Amerika al jaren een hot topic is werd de film door de recente incidenten en de globale Black Lives Matter beweging natuurlijk nog relevanter. Als in Nederland beschermd opgroeiende blanke is dit een film die een inkijkje geeft in hoe het is om in Amerika zwart en verdacht te zijn.
Naast de maatschappijkritische insteek is Queen & Slim ook een subtiel liefdesverhaal. De warmte tussen de beide karakters is aanvankelijk ver te zoeken, ze lijken radicaal verschillend. Na het neerschieten van de agent verschillen de twee ook van mening over wat het beste plan van aanpak is. Dit is geen liefde op het eerste gezicht, maar een verstandshuwelijk waar ze door omstandigheden toe worden gedreven. Gedurende de film leren de twee elkaar beter kennen dan tijdens de vluchtige tinderdate. Er groeit een soort van respect, en voorzichtig kruipt er warmte een belangstelling in de relatie. Terwijl de politie hen opjaagt en de samenleving ontaard in protesten en rellen begint er een prille liefde op te bloeien.
De fout die veel blanke mensen nog wel eens maken is iedere zwarte burger aan te zien als vertegenwoordiger van een hele groep mensen. Het probleem begint al bij de term “zwart”: er zijn ook donkere mensen die zichzelf niet zien als “zwart”, ook al worden ze door anderen wel zo genoemd. Bovendien heeft iedereen zijn eigen mening. Queen en Slim komen tijdens hun Odyssee dwars door Amerika diverse mensen tegen die allemaal hun mening en interpretatie over het gebeurde hebben. Sommigen zien de dood van de racistische agent als een oproep om de wapenen op te nemen en terug te vechten. Anderen zijn juist boos en zeggen dat Queen en Slim de lont in het kruitvat hebben gestoken. Veel personen, veel meningen. De film nodigt uit tot discussie.
Conclusie
De soms dromerige regie wisselt rustige, bijna meditatieve momenten af met harde realiteit. Queen en Slim leren elkaar tijdens de film kennen, wij hen ook. Pas tegen het einde horen we hun echte namen. Juist in deze tijden van Black Lives Matter slaagt deze film er in om mij een pietsje de angst, achterdocht en zelfs gelatenheid te laten ervaren die veel minderheden in Amerika voelen als ze worden aangehouden door de politie. Alleen daarom zou deze film al een aanrader zijn. Maar de manier waarop de maatschappijkritiek wordt verweven met een mooie ode aan de liefde mag ook gezien worden. Uiteindelijk blijf je als kijker ook met een nare gewaarwording zitten. De angst voor een oneerlijke behandeling door de arm der wet is geen mening, maar voor velen gewoon realiteit.
Be the first to comment