Sinds Disney als zijn klassiekers in een nieuw jasje steekt dringt zich vaak de vraag bij me op: “moet je een tekenfilm verfilmen?”. Je begeeft je in dat geval op zeer glad ijs, want zeker tekenfilms van Disney zijn een religie op zich. Peter Pan is natuurlijk niet exclusief van Disney, dus iedereen met de juiste rechten mag het proberen. Spielberg had behoorlijk succes met Hook, dat meer een soort sequel was. Maar we vergeten soms wel eens dat Columbia Tristar het in 2003 aandurfde om een echte Peter Pan bewerking uit te brengen.
“To die would be an awfully big adventure.”
Mr. Darling (Jason Isaacs) en Mrs. Darling (Olivia Williams) hebben drie kinderen: Wendy (Rachel Hurd-Wood), John (Harry Newell) en Michael (Freddie Popplewell). Hun hond Nana is tevens de kinderjuf en hun tante Millicent (Lynn Redgrave) is een beetje de beschaafde motor achter het gezin. Wendy is nog vrij speels maar moet van haar tante eigenlijk al een dame worden. Daar heeft Wendy geen zin in, want die vertelt nog liever verhalen over piraten aan haar broertjes. Als zij op een nacht bezoek krijgt van een jongen die kan vliegen, staat een avontuur op het punt van beginnen.
Deze vliegende jongen is natuurlijk Peter Pan (Jeremy Sumpter) himself. Deze weet Wendy ervan te overtuigen om met hem mee te gaan naar Nooitgedachtland waar echte piraten, zeemeerminnen en andere spannende figuren rondlopen. Wendy gaat samen met haar broertjes, hun ouders in diepe droefenis achterlatend. In Nooitgedachtland beleven ze de welbekende avonturen, die natuurlijk kapitein Haak (wederom Jason Isaacs) in het middelpunt hebben. Peter Pan heeft immers ooit de hand van kapitein haak afgehakt en die aan een krokodil gevoerd. Die krokodil zit vanaf dat moment achter kapitein Haak aan, en die zit op zijn beurt weer achter Peter Pan aan. Peter Pan op zijn beurt is vastbesloten nooit volwassen te worden en wil dan ook niet toegeven aan ‘volwassen gevoelens’. Ook niet voor Wendy?
Natuurlijk is het verhaal bij zo goed als iedereen bekend. Daarom gaat de aandacht dan ook veel meer uit naar de uitvoering dan naar het verhaal. Ik had, kijkend naar de poster, alweer rekening gehouden met het allerergste, maar was zeer aangenaam verrast. Het bleek namelijk een bijzonder leuke, mooie en grappige film te zijn. Hier moet natuurlijk wel in acht worden genomen dat het hier om een film gaat die in principe kinderen als doelgroep heeft, maar die ook mij (toch echt geen kind meer) zeer goed vermaakt heeft.
En daar zit hem dan ook misschien net een klein beetje het moeilijke. Ik zou deze film namelijk nog niet meteen aan mijn neefje van vijf laten zien. Er komen namelijk wel een aantal dingen in voor die een wat kleiner kind behoorlijke nachtmerries kan bezorgen. Skeletten, piraten, mensetende krokodillen en het begrip ‘dood’ komen meerdere malen in het verhaal voor. Daardoor kan ik het me voorstellen dat ouders deze film niet geheel en al geschikt vinden voor de wat jongere kinderen, maar zodra het kan dan kan ik je verzekeren dan deze film de kinderen de gehele tijd in hun stoelen gekluisterd houd.
Conclusie
Peter Pan is een bijzonder leuke film geworden voor het hele gezin. De kinderen zullen vol spanning genieten van alle avonturen die Peter en Wendy beleven. Maar ook de ouders, babysit, neven, nichten en andere aanverwante artikelen die de film meekijken zullen zich niet vervelen en positief verrast zijn door deze productie. Deze bewerking volgt iets meer het originele toneelstuk en boek dan de Disney versie destijds deed, voor fans van de tekenfilm is er dus nog genoeg nieuws te beleven.
Be the first to comment