Het was even wachten, maar eindelijk was dan seizoen 3 van deze heerlijke serie daar. Mijn vriendin en ik zijn tot twee keer toe door seizoenen van deze serie heen gevlogen, en dat terwijl wij niet echt binge-kijkers zijn. De verhaallijnen, de humor, de karakters, de stijl… alles was te verleidelijk voor ons om te weerstaan. Daarmee ligt de lat voor dit derde seizoen direct ook lekker hoog.
“People deserve your whole heart. If you can’t give them that, it’s better they know. It’s the kinder thing to do.”
De vriendschap tussen Otis (Asa Butterfield) en Maeve (Emma Mackey) lijkt voorbij. Otis liet aan het einde van seizoen twee een soort van liefdesverklaring achter op de voicemail van Maeve, maar haar buurjongen Isaac (George Robinson) verwijderde dat bericht. Deels omdat hij het gevoel had dat Otis niet goed was voor Maeve, maar vooral omdat hij zelf als een blok voor haar gevallen was. Ondertussen zetten Eric (Ncuti Gatwa) en Adam (Connor Swindells) de eerste onzekere stappen in het hebben van een relatie. Dat Adam nog erg veel moeite met zijn eigen seksualiteit en zijn omgeving heeft helpt daarbij niet. Aimee (Aimee Lou Wood) worstelt nog met de nasleep van de ongewenste intimiteiten waar ze mee te maken kreeg. Voormalig sportheld Jackson (Kedar Williams-Stirling) krijgt belangstelling voor de non binaire Cal (Dua Saleh). Jean (Gillian Anderson) twijfelt hoe ze haar ex Jakob (Mikael Persbrandt) moet vertellen over haar zwangerschap. En alsof er al niet genoeg ballen in de lucht zijn krijgt Moordale ook nog eens een nieuw schoolhoofd: Hope Haddon (Emima Kirke) moet er voor zorgen dat de school van zijn seks reputatie afkomt.
Als je al dacht dat deze serie hiermee genoeg verhaallijntjes had, dan staat je een verrassing te wachten. De schrijvers zijn dit seizoen helemaal los gegaan en het lijkt er op dat bijna elk karakter wel een eigen verhaallijn moest krijgen. In met name het eerste seizoen trok men eigenlijk elke aflevering één of twee karakters naar voren die een moment kregen om te shinen. Nu Otis en Maeve hun medescholieren niet meer van seksadviezen voorzien lijkt de serie zich een andere kant op te ontwikkelen. Was elke aflevering destijds nog een soort van “seksprobleem van deze week”, nu is het meer een soort soapy comedy waar relationele LGBTQIAP (Ik moest de huidige term even opzoeken) issues de aandacht krijgen. De serie laat namelijk zien dat seksuele en gender vrijheden niet automatisch tot gelukzaligheid leiden, maar ook tot vragen en identiteitscrisis. Wat bijvoorbeeld als jij jezelf als heteroseksueel ziet, maar valt voor een non binair iemand. Het duurt soms even voor je beseft dat je dan in een queer relatie ziet, zeker als jij die non binaire persoon stiekem eigenlijk als dame ziet.
De serie heeft in groeiende mate ook aandacht voor de volwassenen en de clash tussen traditionele en meer progressieve gezinssituaties en verwachtingen. Voormalig hoofd van de school Groff worstelt zodanig met het verlies van zijn baan en zijn gebroken huwelijk dat hij niet door lijkt te hebben dat hij ook nog een zoon heeft. Jean voorziet nog steeds iedereen gevraagd en ongevraagd van seksueel en relationeel advies, maar haar eigen relatie met Jakob verloopt moeizaam. Het knappe van de serie is dat het nooit echt partij lijkt te kiezen en het oordeel aan de kijker overlaat. Tijdens dit seizoen ontwikkelt Hope zich bijvoorbeeld tot een soort schurk, maar geeft haar ook menselijke momenten waardoor je toch nog sympathie voor haar krijgt.
De eerste twee seizoenen was Eric het stralende licht naast Otis. Waar Otis vaak een beetje saai, vroegwijs en toch sociaal onhandig was zorgde Eric door zijn aanstekelijke vrolijkheid, fraaie outfits en positiviteit voor een paar van de beste momenten van de show. Ook de manier waarop Eric zijn plaats als homoseksuele man innam was mooi om te zien. Het siert de schrijvers dan ook dat ze dit seizoen het aandurven om Eric rafeltjes te geven. Dat begon natuurlijk al aan het eind van seizoen twee toen Eric zijn vriend Rahim (Sami Outalbali) vrij publiekelijk dumpte voor Adam. Ook al was het voor Eric en Adam een mooi moment, erg aardig was het niet. Eric heeft als out-gay-man flinke stappen gemaakt en wil nu van zijn gay zijn genieten met alles wat dat leven te bieden heeft. En daarin maakt hij stappen die voor een tiener begrijpelijk zijn, maar mensen om hem heen ook pijn kunnen doen. De relatie tussen Adam en Eric is dit seizoen dan ook één van de bitterzoetste verhaallijnen.
Conclusie:
Waarom je deze serie absoluut moet gaan kijken? Er zijn zoveel prachtige verhaallijnen die allemaal een hoger doel hebben: ze houden ons als maatschappij een spiegel voor waarin we zien hoe jongeren met seksualiteit, gender en het leven worstelen, en wij als volwassenen lang niet altijd de wijsheid in pacht hebben. De serie zit vol met juweeltjes van karakters; tussendoor is er ook nog Mimi Keene die ijskonijn Ruby Matthews een onverwacht warme kant geeft of Tanya Reynolds die me als Alien-liefhebster Lily een propje in de keel bezorgde. Alle karakters ontwikkelen zich steeds een kant op waar je als kijker soms niet helemaal achter staat, maar zo is het leven. Niet alles loopt zoals je zou willen, maar dat maakt het ook wel zo interessant.
Be the first to comment