Minari

Sommige films sluipen ongemerkt mijn jaarfavorieten binnen. Ik weet nog dat ik een trailer over deze film zag en direct viel me het rustige tempo op. Dit jaar heb ik weinig bioscoopbezoek ondernomen, dus de meeste films die ik zag waren Netflix en Amazon exclusives. Dat leverde helaas vooral heel veel middelmaat op. Het is juist in zo’n filmjaar dat ik erg blij kan worden van films als Minari.

“There’s a Korea smell! Grandma smells like Korea!”

Jacob (Steven Yeun) heeft een droom: Koreaanse groente verbouwen op een eigen stukje land. Ergens in de jaren ’80 koopt hij een mooi plakje grond in Arkansas. Zijn vrouw Monica (Yeri Han) is minder enthousiast, ze ziet vooral een overwoekerd stukje terrein en een oude woonwagen waarin ze moeten gaan wonen. Zoontje David (Alan S. Kim) heeft een hartkwaal en is haar voornaamste bron van zorg. Om op David en dochter Anne (Noel Cho) te passen komt Oma Soonja (Yuh-Jung Youn) bij het gezin inwonen. David moet aanvankelijk niet zoveel van zijn oma hebben, en met de boerderij wil het niet echt vlotten. Maar Soonja pakt door en voorzichtig groeien oma en en kleinzoon naar elkaar toe.

Jacob, een Koreaanse man met een Amerikaanse droom. Ondanks het feit dat het om een Amerikaanse film gaat die in Amerika werd geschoten besloten de Golden Globes in al hun wijsheid om de film te nomineren als beste Buitenlandse film. Dit leverde veel wrevel op. Filmmaker Lulu Wang merkte op dat Minari juist de meest Amerikaanse film was die ze zag dit jaar. Maar de organisatie bleef vasthouden aan het standpunt dat 50% van de film Engelstalig moest zijn. Ook haalde de film zes Oscarnominaties binnen, waarvan het beeldje voor Yuh-Jung Youn werd verzilverd.

Dit zou heel makkelijk een typisch drama kunnen worden waarbij de ene tegenslag de andere opvolgt. Maar door oma en David zit er ook de nodige lucht in deze film. Alan S. Kim is een innemende kindacteur die de kijker zo weet in te pakken. Yuh-Jung Youn is fenomenaal als onorthodoxe oma die in alle rust contact maakt met het gezin zonder zichzelf te verloochenen. Ondertussen weten Steven Yeun en Yeri Han op subtiele wijze de wrevel tussen Jacob en Monica bloot te leggen. Dit gebeurt niet met ellenlange gesprekken en grootse gebaren, het is meer een geleidelijk proces waar wij als kijker getuige van zijn. De film kiest geen partij.

De film speelt zich af in het Amerika van Ronald Reagan. Dankzij diens Reaganomics bleek steeds duidelijker dat the American Dream in groeiende mate een illusie was voor een grote groep mensen. Hard werken alleen was niet meer genoeg om een toekomst op te bouwen. Om het gezin heen zien we diverse Amerikaanse karakters die kort en doeltreffend worden neergezet en ons duidelijk maken dat voor veel mensen de droom vooral iets van vroeger was, iets waar mensen niet eens meer aan durven denken.

Conclusie:
Door Corona komen veel films uit 2020 pas in 2021 in onze bioscopen. Tot nu toe had ik veel redelijke en middelmatige films gezien, maar zie hier, Minari is een film die me zonder al te veel moeite met zich meeneemt. Je bent als kijker een soort fly on the wall, en de bijna twee uur speelduur kabbelden in een rustig tempo voorbij. Momenteel zijn de bioscoopopties vrij beperkt, maar als je een film gaat zien, laat het dan deze zijn!