Met de film Prey op komst is het leuk om eens terug in de tijd te gaan en een andere Predatorfilm onder de loep te leggen. Het origineel ga ik nog wel eens bespreken, het is tenslotte één van mijn favorieten. Maar ook deel twee roept bij mij een hoop jeugdsentiment op, ondanks het feit dat de film destijds maar lauw werd ontvangen. De afgelopen jaren kreeg deze film toch ook positieve reacties. Wat is het dat deze film door de jaren heen toch een klein beetje erkenning wist te vinden?
“You can’t see the eyes of the demon, until him come callin”
Deze film kwam uit in 1990, maar speelt zich af in “de nabije toekomst van 1997”. LAPD-luitenant Mike Harrigan (Danny Glover) en zijn collega’s proberen een bloedige vete tussen de Jamaicaanse bendes van de voodoo hogepriester King Willie (Calvin Lockhart) en de Colombiaanse drugsbende van Ramon Vega (Corey Rand) onder controle te houden. Als ze worden geconfronteerd met bloederige moorden zoeken ze de schuldige al snel bij deze twee kampen. Maar Harrigan krijgt het vermoeden dat er sprake is van een nieuwe speler. Tijdens zijn onderzoek krijgt hij tegenwerking van Peter Keyes (Gary Busey) die met zijn geheimzinnige geheime dienst de zaak naar zich toe wil trekken. Harrigan komt er achter dat de moordenaar die hij wil pakken niet van deze planeet afkomstig is.
Predator was destijds een vette actiefilm waarin elite soldaten met het fysiek van Arnold Schwarzenegger, Jesse Ventura en Carl Weathers werden gereduceerd tot prooi. Het oerwoud vormde een zweterige en ondoordringbare achtergrond voor de schermutselingen. De film leverde een flink aantal quotes op. Deze film is misschien wat minder quotable, maar de stad van de toekomst is een zweterige jungle op zich. Deze keer geen elite soldaten maar agenten van de politie. En hoewel Harrigan een harde is is het toch wel even een flink verschil met de vorige film. Gary Busey als geheim agent is verbazend rustig in vergelijk met zijn normale maniakale rollen. Ironisch aangezien bijna alle andere mensen in deze film ietwat hysterisch lijken.
De dreiging die van de Predator uitgaat is ook hier weer intens. We krijgen nu iets meer achtergrond over hem als het aankomt op gewoontes, methodes en cultuur. We zien zelfs de schedel van een Xenomorph uit Alien liggen in zijn hol. Hier werd dan ook de basis gelegd voor vele interessante spin-offs zoals Alien Vs. Predator, en deze film was op zeker ook een inspiratie voor de strip Batman Vs. Predator. De broeierige en zweterige sfeer moet destijds als heftig zijn ervaren, maar met de huidige stijgende temperaturen op aardige zijn ze akelig accuraat.
Veel recensies vonden deze film te duister, te gewelddadig, te grimmig en er waren te weinig sympathieke rollen. Destijds was dit kennelijk een probleem, maar we leven tegenwoordig in de tijd van Game of Thrones en andere grimmige series waarin ook alles duister lijkt en iedereen elkaar lijkt af te slachten. Wellicht was deze film qua grimmigheid zijn tijd ietwat vooruit. Als comicsfan was deze film eigenlijk alles wat ik in de toekomst van een Batmanfilm zou verwachten. De jaren ’90 zouden qua grimmige actiefilms een prima tijd worden, kijk maar eens naar The Crow, The Last Boyscout of Demolition Man.
Conclusie:
Ik reken Predator 2 al jaren tot het rijtje films wat onredelijk hard is aangepakt door critici, het is naar hedendaagse maatstaven namelijk een zeer genietbare film. Is hij even goed als het eerste deel? Nee, daarvoor was de eenvoudige opzet en de excellente uitvoering gewoon te goed, en we weten als kijker nu wie er op onze protagonisten jaagt. Maar desondanks is het een prima follow-up die een groter publiek verdient.
Be the first to comment