Het blijft mijn flauwe grapje over deze serie: “ik heb één of twee delen niet gezien, kan ik het plot nu wel volgen als ik deze nieuwe ga kijken?” Bij elke andere franchise is het kijken van voorgaande delen natuurlijk een big issue, maar bij de F&F serie maakt het allemaal niets uit. De thematiek is elke film weer dogmatisch hetzelfde: auto’s, eer, familie en BBQ’s. Deel tien is niet anders.
“Hey dorks, what are we blowing up? What? The Vatican? Wow. Bet you guys are going to hell.”
Ooit zorgden de acties van de F&F crew ervoor dat een drugsdealer zijn geld en leven verloor na een wilde achtervolging. Diens zoon wil wraak, en kan direct zijn psychopathische neigingen botvieren op Dom en zijn familie. Hij plant een aanslag op het Vaticaan, en zorgt ervoor dat de F&F crew ervoor opdraait. Nu moeten ze niet alleen proberen in leven te blijven en de schurk te pakken, maar ook nog eens hun naam zuiveren. Niet zo makkelijk als de hele wereld achter je aan zit.
Als synopsis klinkt bovenstaande nog heel redelijk. Niks nieuws onder de zon ook, want dit is in de franchise al een paar keer gedaan. Logica en overzichtelijkheid was in deze serie altijd al ver te zoeken, en deze film pushen ze dat uiteraard weer een stukje verder. De bom waarmee de schurk het Vaticaan omver wil blazen is een gigantische bol die al rollend door de stad chaos en destructie veroorzaakt. Nou wil ik best geloven dat de schurk zo slim is dat hij vijf zetten vooruit denkt, maar hij weet hij wel heel veel toevalligheden in te calculeren.
En dat is precies het probleem van deze serie. Je hoeft nooit in spanning te zitten omdat er toch geen logica inzit. Een “bijna” crash? Maakt niet uit, de bestuurder doet toch wel iets wat natuurkundig niet mogelijk is. Dood? Welnee, karakters gaan in deze serie wel vaker zeer duidelijk dood om daarna weer te leven. De vermeende moordenaars zijn daarna vaak ook nog een film of twee later beste vrienden met de helden. Alle plotontwikkelingen en karakters hebben maar één nut: een aaneenschakeling van actie faciliteren en zorgen dat Vin Diesel nog steeds geloofwaardig is als held en hard-man.
De schurkenrol wordt met veel plezier ingevuld door Jason Mamoa. De man is met zijn wilde bos haar en donkere blik natuurlijk sowieso een imposante verschijning, maar hij mag nu ook helemaal los in weirde uitspraken en dito gedrag. Nagellak, geïmproviseerde gesprekken met vooral zichzelf en een niets ontziende lust voor wraak, Jason Mamoa heeft duidelijk lol in het spelen van een schurk. Hij steelt zonder enige moeite de show. Na the Rock weer een acteur in deze serie die zoveel sterker, grappiger en slimmer oogt dat Vin Diesel, de man die zichzelf graag als het stoere middelpunt van deze serie ziet.
Conclusie:
De eerste drie films van deze franchise vond ik wel de moeite waard. Point Break met racewagens. Beetje racen, slechte oneliners en mooie mensen bevolkten het witte doek. Het was geen bovenste plank werk, maar zeker vermakelijk. Daarna deed elke film zijn best om nog grootser en meer ongeloofwaardig te zijn. Fast9 was voor mij eigenlijk al een dieptepunt, en daardoor boeit dit tiende deel me ook niet meer. Ik heb het allemaal al wel eens gezien. Nog 1 deel, en we zijn hopelijk voor altijd van Vin Diesel verlost. Toch nog een tweede ster voor de leuke rol van Jason Mamoa.
Be the first to comment