
ik ben lid van Amazon Prime en maak daar veel te weinig gebruik van. Met al die streamingservices heb ik ook vaak last van keuzestress: te veel opties, en kom ik dan opeens op een film, dan staat hij er weer net niet tussen, of mijn vriendin heeft toch zin in iets anders. Gisteravond kwam ik op deze klassieker uit: een indringende film over een moordonderzoek ten tijde van de Civil Rights beweging in de jaren 60. Ik had ‘m begin jaren ‘90 eens gezien, maar mijn vriendin nog niet.
“My old man was just so full of hate that he didn’t know that bein’ poor was what was killing him.”
We bevinden ons in 1964. Nadat drie burgerrechtenmedewerkers vermist raken in Jessup County, Mississippi, stuurt de FBI agenten Rupert Anderson (Gene Hackman) en Alan Ward (Willem Dafoe) om de zaak te onderzoeken. Nadat het duo voornamelijk weerstand ondervindt van de lokale politie en inwoners worden er meer agenten ingeschakeld. Dit leidt tot veel media-aandacht, en botsingen tussen landelijke en lokale ideeën over segregatie. Terwijl er verschillen ontstaan ??tussen de onderzoeksmethodes van Rupert en Alan, richt de Ku Klux Klan zich, bijgestaan ??door de politie, op de angstige Afro-Amerikanen. Men martelt hen op brute wijze en steekt hun huizen in brand. Hierdoor durft niemand, zowel zwart als blank, te praten met de onderzoekers.
Het is erg om te zien hoe actueel de onderwerpen als vooroordelen en sociale ongelijkheid vandaag de dag nog zijn. Maar de film laat ook zien hoe bewegingen als de KKK en Donald Trump het afschuwelijke institutionele racisme deels weten te onderbouwen op conservatieve en christelijke kiezers. Ook in deze film blijven de moordenaars volhouden godvruchtige en vaderlandslievende mannen te zijn. Dat feiten en ratio het in dit soort discussies vaak afleggen tegen emotie en haat komt in deze film ook pijnlijk naar voren. De argumenten van de Mississippi locals (alles afdoen als links of elitair grootstedelijk) komen ook soms in Nederland akelig dicht bij huis.
Naast een stevige boodschap heeft de film ook een mooie cast: Gene Hackman, Willem Dafoe, Frances McDormand, Michael Rooker en Brad Dourif. Dafoe en Hackman bieden elkaar mooi tegenspel. Hackman als de oude rot die het zuiden goed kent, en bereid is om buiten de lijntjes te kleuren. Dafoe is aanvankelijk integer en wil alles volgens het boekje doen, maar we zien hoe hij langzamerhand steeds verder durft te gaan. Het gaat ver om dit een buddy-cop film te noemen, maar de relatie tussen de twee, en het groeiende respect dat ze voor elkaar krijgen is één van de zaken waar hedendaagse schrijvers wel eens naar mogen kijken.
Conclusie:
Natuurlijk weten velen best dat de strijd tegen segregatie en institutioneel racisme in de jaren 60 stevig was en helaas nog lang niet is gestreden. Maar deze film laat pijnlijk duidelijk zien waarom veel van dit soort discussies maar lastig met feiten en cijfers gewonnen zullen worden. We denken wel eens dat we inmiddels een stuk verder zijn dan het flagrante racisme van vroeger, maar ik vraag het me af. Mocht je deze heftige film nog niet gezien hebben, dan kan ik ‘m van harte aanraden.
Be the first to comment