Ik hoorde laatst een vriend deze serie omschrijven als een iets donkerder Ted Lasso. Ik was de afgelopen jaren helemaal gek van Ted Lasso, en dat trok mijn aandacht. Gelukkig hoef deze keer niet een proefabonnement op het verder beperkte Apple Plus ten nemen, The Bear staat “gewoon” op Disney Plus. Nadat mijn vriendin en ik in no time door seizoen 1 vlogen waren we ook in drie dagen met seizoen 2 klaar. En dat is op zichzelf al een positieve recensie.
“I, um, have to remind myself to, uh… to be present, you know. Remind myself that the sky is not falling, that, um, there is no other shoe, which is incredibly difficult because there is always another shoe.”
In dit seizoen een iets andere insteek: Carmen (Jeremy Allen White) en Sydney (Ayo Edebiri) beginnen aan een helse klus om binnen drie maanden een nieuw restaurant, compleet met top menu en benodigde vergunningen, uit de grond te stampen. Een groot deel van het geld komt van “ome” Jimmy (Oliver Platt), en die stelt hoge eisen qua terugbetaling. Alle medewerkers vliegen uit om meer ervaring op te doen. Ook krijgt Carmen gevoelens voor een oude kennis waardoor Sydney bang is dat zijn focus verwatert.
De serie maakt online veel los. Theorieën, discussie en belangstelling voor echt koken. Er zijn momenten dat ik geen fan ben van Sydney (het karakter), overigens voortreffelijk neergezet door Ayo Edebiri. Er zijn momenten dat ze kwetsbaar is, dan weer bad-ass en soms is ze irrationeel en kan ze daar slecht op reflecteren. Maar qua irrationeel gedrag is ze in goed gezelschap, en dat maakt deze serie zo’n snelkookpan van emoties. Maar Sydney blijkt op internet een karakter dat voor verdeeldheid zorgt, en dat gaat er op fora weer subtiel aan toe. Het feit dat deze mensen feilbaar zijn, fouten maken en zelfs soms afwisselend liefhebben en boosaardig zijn maakt ze ook realistisch.
De schoonheid zit ‘m in kleine momentjes en gesprekken van de karakters op stage. Marcus (Lionel Boyce) die in Kopenhagen binding krijgt met zijn stagebegeleider Luca, maar ook een prachtaflevering waarin Richie (Ebon Moss-Bachrach) zijn eigenwaarde weer ontdekt en een nieuwe drive krijgt om zijn leven om te draaien.Op de achtergrond zie je ook allemaal kleine plotlijntjes ontstaan die in seizoen drie zeker verder worden uitgewerkt.
Conclusie:
Deze serie komt soms tot een kookpunt om daarna ook weer even te sudderen in subtiele momentjes. Jeremy Allen White blijft het middelpunt, maar langzamerhand krijgen de andere rollen een steeds grotere invulling. Leek Carmen in seizoen 1 te moeten vechten tegen alles en iedereen om van het restaurant een succes te maken, nu neemt iedereen zijn plek in en groeit in zijn of haar rol. De ironie is dat juist nu Carmen zijn plek moet zien te vinden terwijl hij worstelt met het idee van succes en een relatie. Aanrader, we zitten hier al ongeduldig te wachten op seizoen 3!
Be the first to comment