The Holdovers

Ooit zagen we een film van Alexander Payne die bij ons tot op de dag van vandaag een speciale status heeft: Sideways. Het liet ons zien dat een goede comedy zijn kijkers niet de hele tijd hoeft te laten huilen van het lachen. The Holdovers, een nieuwe film van Alexander Payne miste bij ons een kerstrelease, maar het is dan ook een heerlijk atypische kerstfilm. En als hij een film maakt, dan verwacht je ook niet anders. Hij is niet zozeer van de feel good, maar meer van de feel awkward films. En een acteur als Paul Giamatti (ondanks alle credits die hij krijgt nog steeds ondergewaardeerd wat mij betreft) is geknipt voor dit soort films.

“the Romans bathed naked in the freezing Tiber. Adversity builds character, Mr. Tully”

Paul Hunham (Giamatti) doceert oudheid op Barton’s, een prestigieuze kostschool. Zijn striktheid, rigide gedrag en cynisme maken hem niet bepaald geliefd bij collega’s en leerlingen. Deze kerst krijgt Paul het weinig populaire taakje om op school te blijven voor een handvol leerlingen dat tijdens de kerst niet naar huis gaat. Hij krijgt daarbij hulp van kok Mary (een mooie rol van Da’Vine Joy Randolph) die bezig is het verlies van haar zoon te verwerken. Paul voelt weinig sympathie voor zijn leerlingen, krijgt toch een connectie met Angus, een slimme maar ook directe jongen.

Deze film gaat vooral over de buitenste laag de we van mensen zien, en de wereld achter hun publieke façade. Paul, Angus en Mary hebben een duidelijk publiek imago (strenge en stoffige docent, brutale leerling, zielige moeder) maar erachter zit zoveel meer dat we alleen leren kennen als er een connectie gemaakt kan worden. Die connecties zullen de personages blijvend veranderen. Een ander thema is verlies en loslaten. Alle drie moeten ze iets uit hun verleden loslaten: gemiste kansen, een overleden zoon, een gemist familielid. De angst overheerst: als ik loslaat, wat krijg ik er dan voor terug, en wat laat ik achter?

Conclusie:
Ik snap dat de Holdovers door zijn eigenaardige personages niet ieders kopje thee is, maar ik heb genoten. Het is een comedy zonder hard en veel lachen, en ik kan ‘m van harte aanraden. De thema’s zijn oprecht en volwassen uitgevoerd. Veel films lijken de laatste jaren geschreven voor en door pubers. Platte emoties, weinig subtiliteit en vooral in your face boodschappen. The Holdovers zit gelukkig een stuk slimmer in elkaar.