Road House (2024)

Eerst en vooral: ik zag ooit het origineel uit 1989, en behalve Sam Elliot maakte het amper enige indruk. Ik ben niet één van die mensen die in deze film een klassieker of op zijn minst een cultfilm ziet. Ik was de film allang weer vergeten als Family Guy er niet wat grappen over had gemaakt. Ik voelde dan ook niet enige boosheid of onvrede toen deze remake werd aangekondigd. Ik kan me voorstellen dat ik daardoor een andere kijkervaring heb.

“You know, it’s strange. Somebody else asked me if I was afraid today. I am afraid. I’m afraid of what happens when somebody pushes me too far”

Jake Gyllenhaal is Dalton, een zwervende ex-mma vechter die kleine bedragen verdient in het illegale knokcircuit. Hij wordt ingehuurd om een lokale kroeg te beschermen tegen een motorbende. Deze bende werkt stiekem voor een lokale misdadiger. Deze man huurt een psychotische vechtersbaas (Conor McGergor) in om met Dalton af te rekenen. Dalton verbaast zich vooral over de nodeloze agressie om zich heen, tot hij het grote plaatje begint te zien, en snapt welke voordelen de misdaadbaas ziet in de kroeg.

Er zijn een paar positieven aan deze film: Jake Gyllenhaal snapt het onzinnige materiaal een zet een prima rol neer. Het ene moment laconiek ontspannen, dan weer een intense knokker. Hij draagt de film, en dat is maar goed ook, want de andere acteurs maken verder weinig indruk. Ze zijn vaak ook te kort in beeld en te weinig uitgewerkt om echt een impressie achter te laten. Behalve McGregor dan, en dat is nou net weer niet al te positief. Conor McGregor kan echt voor geen meter acteren. Zijn karakter heeft maar één motivatie: knokken en ondertussen irrationeel gek doen.

Conclusie:
De film is één en al domme actie, en soms is dat prima. Verder krijgen veel bandjes de kans om zich in kleine optredens te laten zien, dat is ook wel aardig. De film lijkt af en toe een achtergrond bij de karakters te willen suggereren, maar doet er verder niets mee. Het is allemaal vluchtig, plat en vol onlogische momenten. De gevechten lijken voorzien van een flinke hoeveelheid CGI. Tip voor regisseur Doug Liman: kijk eens naar The Raid of John Wick om te zien hoe het wel moet. Gyllenhaal redt de film en zorgt dat het geheel het kijken waard is. Een okay tussendoortje, maar meer ook niet.

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*